Drie-sterren eten?

Mag wat kosten. Maar als je niet op al te grote voet leeft, kun je het dus ook aanpakken zoals die vriend van ons.

 

Elke keer als we op weg naar het zonnige zuiden langs Roanne komen, moet ik aan het verhaal van vriend R denken. Ik noem geen volledige naam, want ik weet niet in hoeverre hij ‘gedeeld’ wil worden. Hij is gek op bijzonder eten, weet van alles te vertellen over de Franse keuken. Kan zelf ook verschrikkelijk goed koken en dan bij voorkeur met ingrediënten uit z’n eigen moestuin. En eigenlijk is ‘ie in z’n culi-research nog net even een tandje gekker dan ik.

 

Hoor dit maar

 

Hij had een bijzonder plan bedacht toen ‘ie absoluut een keer wilde eten bij het drie-sterren-restaurant Les Frères Troigros in Roanne. Als (toen nog) student was ‘ie in z’n eentje met een rugzak liftend op vakantie. Op de terugweg had ‘ie precies genoeg geld overgehouden om bij die sterrentent in Roanne te kunnen eten, maar dan zou ‘ie daarna dus ook volledig blut zijn. Dus deed ‘ie z’n netste kleren aan, verstopte z’n rugzak ergens in de buurt van het restaurant tussen de struiken en stapte vol verwachting naar binnen.

 

Het lekkerste van het lekkerste proefde hij die avond, hij kan er nog steeds smakelijke verhalen over vertellen en hij genoot dus van de meest bijzondere maaltijd van z’n leven. De nacht bracht ‘ie vervolgens al nagenietend en met een vette glimlach op het gezicht in z’n slaapzakje ergens onder de sterrenhemel in de berm door. De volgende dag liftte hij, met een mooie herinnering voor de rest van z’n leven, terug naar Nederland.

 

Stiekem ben ik best jaloers op zijn verhaal. De overtreffende trap van prioriteiten stellen, zo mooi! Intussen is er trouwens iets veranderd in de Troisgros-familie van het befaamde restaurant. Als je op de hoogte wilt blijven kun je Wikipedia er even bij pakken, of hier kijken

 

 

 

Door Franska

 

Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs

Franska