Waar de oplossing ligt? Bij de ontwerpers. En bij jou en mij!
Vorige week ging het er op deze plek over dat sommige modellen zo vreselijk mager zijn. En zie hier – toeval bestaat niet – deze week kwam zomaar het antwoord op de vraag waarom volle(re) modellen zich maar moeilijk een plekje weten te veroveren in modeshows en -shoots.
De diversiteit van de modellen die tijdens de modeweken in New York, Londen, Milaan en Parijs hun opwachting maken, wordt elk seizoen in kaart gebracht en daarbij wordt ook het volle model meegenomen. Het goede nieuws is dat er de laatste jaren een licht stijgende lijn te zien is. Het slechte nieuws is dat de cijfers ondanks dat nog steeds erbarmelijk zijn. Want van de 7.431 modellen die in totaal meeliepen, waren er welgeteld 54 voller. Van die 54 liepen er 49 mee tijdens de modeweek in New York, drie in Milaan – allemaal te zien in de show van Dolce & Gabbana en dus door geen enkel ander Italiaans merk geboekt – en zeggen en schrijven één in Londen en Parijs.
Met andere woorden: volle(re) modellen hebben het zwaar. En denk bij ‘vol’ niet meteen aan een goed maatje voluptueus, want modellen van wie de heupen een halve centimeter te omvangrijk zijn worden naar verluid ook voortdurend afgewezen door casting directors en aangemoedigd om meer te sporten en minder te eten.
Waar de oplossing ligt? Bij de ontwerpers in de eerste plaats. Want als die nou om te beginnen eens niet zo streng in de leer van de sample sizes zouden zijn (alle kleding wordt voor modeshows standaard in de allerkleinste maat, maat XS, uitgevoerd) en ook eens met een maatje normaal komen, dan kunnen casting directors op hun beurt ook een model met maatje normaal boeken.
Maar de oplossing ligt ook bij iedereen die van mode en mooie kleren houdt. Bij jou en mij. De Amerikaanse Ashley Graham heeft bijvoorbeeld, als een van de weinige succesvolle volle modellen, een behoorlijke schare Instagramvolgers én een behoorlijke schare fans die op Instagram allemaal fijne positieve berichten posten over hoe geweldig Ashley er met haar maatje meer uitziet. Natuurlijk is Ashley óók gezegend met buitengewoon goede looks en heeft ze zich drie slagen in de rondte gewerkt om na tien jaar eindelijk door te breken, maar sinds zij een hit is wordt ze toch maar mooi geboekt. Dus als wij nu allemaal fan worden van modellen als Ashley en haar op sociale media complimenteren dan volgt de industrie vanzelf. Per slot van rekening is het allemaal ook maar gewoon een kwestie van vraag en aanbod.
Met de etnische diversiteit van de modellen, tot slot, is het goed gesteld. Vooral New York heeft wat dat betreft sprongen gemaakt, aangezien het percentage ‘non-white’ modellen daar al op 44,8 ligt. Londen volgt met 36,2 procent en Parijs en Milaan sukkelen er wat achteraan met respectievelijk 32,4 en 30 procent.
Bron: Linda Nieuws/News & Runway.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
Durf jij dit jaar in bikini naar het strand?
