Ach, het is ook niet snel goed.

‘Als mannen minder gaan werken vinden we ze sukkels’

 

Het is misschien ook niet erg gezellig als je als vrouw elke dag alleen thuis zit terwijl je man keihard werkt en lange dagen maakt. Maar, nu blijkt… Als mannen besluiten om meer thuis te zijn bij hun gezin, dan vinden we ze gelijk weer een beetje suf.

 

Nou ja zeg. De arme man. Zo suggereert onderzoek dat vrouwen mannen die graag meer thuis willen blijven bij de kinderen sufferds vinden en dat vrouwen dan dus automatisch vinden dat hun man geen ambitie heeft. Dit is natuurlijk ouderwets, want tegenwoordig werken vrouwen net zo vaak en soms gewoon net zo veel als mannen. Er is geen duidelijke rolverdeling meer, zoals vroeger. Waarom de vrouw dan haar werkdagen op moet geven in plaats van de man als er kinderen komen, is een veelbesproken vraag. Maar als de mannen vervolgens dus heel modern aangeven dat ze niet meer fulltime willen werken, dan zeggen experts dat we dat als vrouw toch ook weer niet helemaal geweldig vinden.

 

Al zeggen we het niet hardop, het gaat vaak onbewust. Als je ergens hoort dat een man graag en uit liefde thuisblijft en niet meer werkt, dan hebben we daar ongemerkt toch een mening over klaar. Het heeft allemaal te maken met stereotypering, een bekend fenomeen in de psychologie. We weten als mens altijd al iets over iemand, omdat we diegene in bepaalde hokjes plaatsen. Dat is niet gelijk onaardig, maar zo werkt het bij mensen. Je moet als mens zoveel nadenken over alles, dat dat sorteren van informatie heel handig is. Een voorbeeld: ‘Werkt de vrouw fulltime en is de man fulltime thuis? O, dan zal zij wel een ijzige zakenvrouw zijn.’ Dat wil je niet denken, maar je denkt het toch.

 

Nog een klassiek voorbeeld. Stel, vader en zoon gaan samen naar het ziekenhuis. Ze komen allebei voor een operatie. Vader wordt als eerste geholpen en de zoon zit nog in de wachtkamer. Als de chirurg eenmaal bij de zoon is krijgt hij te horen: ‘Deze patiënt opereer ik niet, het is mijn zoon.’ Als je eventjes nadenkt dan snap je ‘m gelijk… Maar toch is het verrassend dat we automatisch denken dat de dokter een man is en geen vrouw, en dat het dus de moeder is van de zoon. We denken bij mannen al gauw aan banen met aanzien en status en leidinggeven, dus aan de rol van dokter.

 

Kortom: we willen wel modern en hip zijn, maar in de praktijk vinden we die arme mannen toch ook weer geen stoere binken als ze niet timmeren aan een carrière. Gossie, een beetje sneu is het wel. Wel werken, niet thuisblijven, wel thuisblijven, niet werken… Ze kunnen het nooit goed doen, die mannen. En dat zegt misschien meer over vrouwen dan over mannen, toch?

 

 

Door redactie Franska

beeld :bloglovin.com