Zo vervelend: tegenwoordig is alles een bouwpakket
Uit de doos rolt een enorme zak schroefjes, een stapel plankjes en een half A4’tje als gebruiksaanwijzing. De moed zakt me in de schoenen.
Ik wil een nachtkastje. Of eigenlijk twee nachtkastjes. Om naast het bed te passen, mogen ze vooral niet te breed zijn, maar wel hoog. En dat kan ik in een winkel niet vinden.
Ik loop alle meubelzaken en aanverwante winkels in de buurt af. Maar aangezien ik geen 700 euro per kastje wil betalen en wel een aantal eisen heb, kan ik nergens slagen. Dus dan maar online gezocht en daar vind ik precies wat ik nodig heb. Goede hoogte, goede breedte en ziet er ook nog leuk uit. Ik bestel.
Als het pakket wordt afgeleverd, is het angstaanjagend klein. Een bouwpakket dus. Het simpele kastje blijkt uit verbazingwekkend veel plankjes te bestaan en er zitten twee grote zakken schroefjes bij. De handleiding daarentegen is griezelig beknopt. Bij stap twee zit ik al knel: welk van de 100.000 schroefjes bedoelen ze in vredesnaam en hoe krijg ik die in dat plankje?
Ik zet het weg en laat het even rusten. Een dag later begin ik opnieuw. Dit moet ik toch kunnen? Niet dus. Als ik op de website kijk, zie ik ineens een nieuwe review: ‘Niet te doen, dit nachtkastje.’ Ik ben dus niet de enige en geef het maar op. De kastjes gaan terug.
Ik herken dit nog uit de tijd dat ik ging verhuizen. Iedere kast, ieder bed was een bouwpakket. Ik weet nog dat ik een IKEA-kastje voor mijn dochter in elkaar zette: ondersteboven schroefde ik het vast, helemaal volgens de handleiding. Toen ik het kastje omdraaide, vielen de schroeven er echter spontaan uit.
Opnieuw loop ik alle winkels af voor een nachtkastje. Als ik mijn verwachtingen wat lager stel, vind ik uiteindelijk toch iets dat past en er wel aardig uitziet. Als de winkelmedewerker twee dozen uit het magazijn haalt, schrik ik me een hoedje: alweer een bouwpakket. “Het is echt heel eenvoudig, u hoeft alleen de pootjes er maar onder te schroeven”, verzekert ze me. En ze heeft gelijk: dit kan ik wel. Gelukkig.
