Franska.nl

Vrouwtje, meisje, zusje, vriendinnetje, lipjes, handjes, schoentjes. Ik ben gelukkig niet de enige die verkleinwoordjes bij veertigplussers een beetje gek vindt. Was blij verrast om in de reacties op Facebook te lezen dat er meer mensen rondlopen die zich hierover verbazen. Vandaar dat ik even iets anders wil aankaarten. En nog iets dat me heel veel moeite heeft gekost.

Heel lang heb ik ongetrouwd samengewoond. Extreem lang zelfs. En een jaar of tien geleden zijn we zomaar opeens even tussendoor getrouwd. Voor het exacte aantal jaren dat we getrouwd zijn moet ik altijd even m’n vroegere secretaresse of m’n zus appen. Heel erg lang noemde ik mijn man dan dus ook nog altijd ‘mijn vriend’. Maar op een gegeven moment begon ik zelf te horen dat het best vreemd klinkt nadat je een bepaalde leeftijd hebt bereikt. Je ziet de vraagtekens als iemand je voor het eerst over ‘je vriend’ hoort. Er wordt meteen gespeculeerd. Tenminste, zo voelde het.

Iets in de trant van ‘Aha, ze is dus met een vriend, ze zal dan dus wel eerder getrouwd zijn geweest’. Op een bepaalde leeftijd een vriend hebben schijnt toch andere associaties op te roepen dan als je nog achttien bent. Dus, een tijdje nadat we getrouwd waren ben ik het voorzichtig gaan proberen. Om het over mijn vriend te hebben als ‘m’n man’. Intussen werkt het. Komt er vrij natuurlijk uit. Net echt.

Maar je hebt dus ook mensen die het over hun ‘vent’ hebben. Of mij vragen wat voor soort ‘vent’ ik heb. 

Dat vind ik toch raar en zelfs naar klinken. Zou het iets met m’n leeftijd te maken kunnen hebben dat ik dat naar vind? Of met de streek waar ik vandaan kom? Of is het gewoon een naar woord, wat vind jij? Bij een jochie van twee vind ik het trouwens wel weer lief klinken als iemand het een ventje noemt. Dat dan weer wel.