Gniffelen mag

 

 

Maar stiekem vind ik dit heel erg raar. Dus eigenlijk volstaat gniffelen niet. Toch hou ik me in. Wel zo netjes

 

 

Omdat ik graag netjes ben en omdat ik weet dat nu eenmaal niet iedereen hetzelfde is. En gelukkig niet, want dan was het behoorlijk saai. Omdat ik me dus graag een beetje gedraag (behalve hier dan op m’n eigen online magazine), daarom hou ik me in. Liefst zou ik keihard lachen. Want raar dat ik sommige dingen vind. Wil je niet weten.

 

Als je het niet wilt weten moet je nu stoppen met lezen.

 

Wat ik bijvoorbeeld heel erg raar vind? Ben je een jaar of veertig, vijftig, zeg je dit over jezelf: ‘Ik ben een enthousiast meisje van zesenveertig. Paaardon? Meisje?

 

Kijk dat een ander dat over je zegt, dat heb je niet in de hand, maar om het op die manier over jezelf te hebben? Heel apart vind ik dat. Hoezo ben je een meisje? Je bent op een gegeven moment echt wel een vrouw. Ergens op je eenentwintigste dacht ik zo. Volgens mij willen meisjes van eenentwintig trouwens ook liever vrouw genoemd worden.

 

Ik ben zelf op m’n veertigste een keer voor ‘meisje’ uitgemaakt door ene meneer Ratelband. Die zei: ‘Jij ben een mooi meisje.’ Was ik me toch ineens een partij ad rem. Heb je ook niet altijd. Ik reagerende namelijk meteen met ‘Dat heeft u goed gezien’.

 

Zo. Pats. Meneer zat met een mond vol tanden. Hahahaha. Maar echt. Ik zal het nooit over mezelf zeggen.

 

Als je het toch hoort, dan is het als grap bedoeld. Of ik ben knettergek geworden. In dat laatste geval telt het niet.

Door: Franska

Afbeelding van Franska