‘Zal ik gezellig even met je meegaan?’

 

Er zijn van die dingen die je als vrouw nu eenmaal liever alleen doet.

 

 

Natuurlijk kun je samen met je lief heel veel ondernemen. Hartstikke gezellig en goed voor je relatie. Maar sommige dingen wil een vrouw nu eenmaal doen zonder dat haar lief erbij is. Ondergoed kopen bijvoorbeeld, in zo’n fijne lingeriewinkel. Even alleen met vrouwen onder elkaar. Zonder zo’n man die dan op zo’n klein stoeltje voor het pashokje zit te wachten tot je klaar bent. Of alleen naar de huishoudwinkel.

 

Mijn buurvrouw vindt het heerlijk om naar de Action en de Blokker te gaan. Je doet haar geen groter plezier dan met zo’n mandje op wielen langs de schappen te slenteren. Vol met spulletjes die ze helemaal niet nodig heeft. Of juist wel, zodat haar huis weer schoon, fris en opgeruimd is. Dat doet ze graag alleen. Zonder pottenkijkers en daar wil ze zeker haar meneer niet bij hebben.

 

Haar man begrijpt dat niet en vindt dat ongezellig. ‘Ik kan toch wel even met je meegaan?’ zegt hij hoopvol. De buurvrouw kijkt hem dan streng aan en zegt dat ze alleen op stap wil. Zoals ze wel vaker dingen alleen wil doen. Mijn buurman is nog niet zo lang met pensioen en kan zichzelf, in deze nieuwe zee van tijd, maar lastig vermaken.

 

 

Ook mijn buurvrouw heeft moeite met de nieuwe vrijheid van haar meneer en gaat van ellende af en toe op de wc zitten om eventjes alleen te kunnen zijn. Om de haverklap staat hij voor haar, of ze nog koffie wil, of hij mee zal gaan als ze naar de supermarkt moet. En wanneer ze klaar is met strijken zodat ze samen de auto kunnen gaan wassen. ‘Hoezo gezellig samen de auto wassen? Dat kan je toch wel alleen?’ denkt ze. Samen naar de autowasstraat staat niet bepaald in haar top vijf van romantische uitstapjes.

 

Als ze voorstelt dat hij alleen naar de autowasserette gaat, zodat zij lekker op de fiets naar de Blokker en de Action kan, valt het kwartje nog steeds niet. ‘Zal ik je dan even brengen?’ vraagt de buurman verwachtingsvol, ‘ik ga toch die kant op.’ Zuchtend stapt mijn buurvrouw in de auto. Haar hoop op een uurtje los tussen de schoonmaakmiddelen en geurkaarsen is vervlogen.

 

Toeterend staat haar man na een kwartiertje in een blinkend schone auto voor de winkel. Of ze even op wil schieten, want hij mag nier niet parkeren. Eenmaal thuisgekomen vraagt hij of ze koffie wil. Doe mij maar een borrel en een krantenwijk, denkt ze. Heb ik in ieder geval iedere dag een uurtje voor mezelf.

 

 

 

Door: Irene Smit

Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.

Afbeelding van Irene Smit