Wieke zegt het nog één keer: ze heeft het NIET gedaan

 

Héél belangrijk: WIE deed de kurk op de whiskyfles?

 

 

Man en ik hebben een prima relatie, maar zo af en toe kan het knetteren. Om helemaal niets. Mijns inziens dan. Zondag had Man gekookt. Finale van de dames, dus TV bestendige happen, waaronder een garnalencocktail. Die garnalen mogen graag in een whiskysausje drijven. Het was lekker en het verjoeg het chagrijn vanwege de penalty, die wij onterecht vonden. Maar ons werd niets gevraagd, die penalty ging gewoon door. Dat wordt zomaar buiten al die miljoenen kijkers om besloten.

 

Toen werd het maandagochtend. Bij het ontbijt zei ik, bij wijze van compliment, dat ik het sausje heerlijk had gevonden. En dat het toch niet te geloven was dat wij drie – overigens wel allemaal aangebroken – flessen whisky bezaten. Dat die flessen al zeker dertig, zo niet veertig jaar oud waren. Wij vinden het smerig spul. Mensen die ons niet zo goed kennen, deden ze ons ooit cadeau.

 

 

Zegt norse Man vanochtend, achter de muesli, na mijn compliment: ‘wil jij nóóit meer een kurk in de whiskyfles proppen, want ik kreeg hem er niet uit en nu drijven er stukjes kurk in de whisky, omdat die kurk is uitgedroogd’.  IK? Kurk op de whiskyfles?? Echt niet! ‘Ik wil even duidelijk stellen,’ begin ik, ‘dat die fles in geen twintig jaar is aangeraakt, en dat elke gek er een kurk in gedaan kan hebben.

 

 

 

Waarom ik dat ben en waarom jij dat denkt, is weer zo’n belerend moment waar ik heel erg de pest aan heb.’ En ik keek er ferm en streng bij. ‘Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat jij er een kurk in stond te rammen,’ wierp hij tegen. ‘O ja? O JAAA? WANNEER DAN?’ Zo ging het even verhit door. Totdat hij zei: ‘oké. Maar mócht zich het onvoorstelbare geval voordoen dat jij er ooit een kurk in wil doen, dan heb ik liever niet dat je dat doet’.  Toen moesten we allebei heel erg lachen. En dat allemaal over een paar lullige minibrokjes kurk in whisky die we nooit drinken.

 

Heb ik dus echt niet gedaan hè, die kurk! Ik kan er nóg boos om worden. Ik denk dat Man het zelf heeft gedaan. Had ik maar eerder bedacht dat je die whisky gewoon door een theezeefje kan gooien. Dan was dit hele idiote gesprek niet nodig geweest. Al had ik dan geen stukje gehad over een toch echt wel diepgaand, oeverloos belangrijk en heikel onderwerp.

Door: Wieke Biesheuvel

Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.

Afbeelding van Wieke Biesheuvel