Wieke heeft een goed advies

 

Ik heb zo’n hekel aan bijlagen over gezondheid! Al die meningen, vaak lijnrecht tegenover elkaar.

 

Bij meer dan zeven glazen wijn per week krijg je ziektes. Een onderzoeker heeft uitgerekend dat je zoveel minuten korter leeft na elk glas boven de zeven. Een andere onderzoeker zegt dat rode wijn goed voor je hart is. Aantoonbaar goed. Maar die gasten van zeven glazen zeggen weer dat dit niet aantoonbaar is. Hun onderzoek wel zeker. Kunnen die onderzoekers allemaal iets anders gaan doen met hun leven, op een paar na? Wat toch blijft hangen bij mij: als je niet de 10.000 stappen per dag haalt, bekort je je leven aanzienlijk.

 

Ik heb een Fitbit, een polsbandje dat bijhoudt hoeveel stappen je op een dag zet. Gekregen van oudste zoon. Op zich leuk, alleen kom ik zelden boven de 5000 uit. Ik zie de onderzoeker al voor me: ‘gnah gnah, die vrouw gaat anderhalf jaar eerder dood, wát zeg ik? Wel tien jaar eerder!’ Ik denk dan: ouwehoer niet zo man! Maar toch… Ik doe het bandje weer eens om. Om twaalf uur ’s middags zit ik op de 3873, omdat ik doosjes met boeken heb versjouwd naar mijn werkkamer. 54 passen heen en terug per doos. Dat tikt lekker aan.

 

 

‘Had ik maar een steekwagentje!, denk ik vermoeid, bij doos nummer drie. Dan herinner ik me toch één zin uit een artikel: ‘maak het uzelf moeilijk, loop rustig wat vaker heen en weer als de situatie daarom vraagt.’ Nou, de situatie hier in huis doet niet anders dan erom vragen. Man en ik zijn aan het opruimen. Zo loop ik heen en weer met de kunstkerstboom in drie delen, de zakken potgrond van 40 liter per stuk gaan naar de achtertuin. De lege koffers moeten van boven naar beneden. Per koffer 100 stappen. Zes koffers! Jammer dat het er geen tien zijn. Ik zou natuurlijk twee keer met die koffers naar boven en beneden kunnen lopen, maar ik ben ook erg voor wat variatie, als het dan toch op z’n moeilijk moet. Portemonnee vergeten als ik in de winkel sta? Geen nood, ik wandel de 500 stappen naar huis opgewekt (nou ja…) terug, en opnieuw naar de PLUS. Zomaar 1000 stappen extra qua bijtelling. 

 

 

Naar de achtertuin lopen om man te melden dat de lunch klaar staat. Is hij niet in de achtertuin. Op naar de voortuin. Wéér 200 stappen. O. Is hij toch in de achtertuin, maar gaf geen antwoord. Typische mannen-onhebbelijkheid. Mijn mobiel is kwijt: goed voor 300 stappen. Het zal mij benieuwen straks, want ik ga ook nog was ophangen, bedden verschonen en een echte wandeling maken. 

Straks, in de laatste zin, meld ik de eindstand. Zo! Pak ‘m beet!  12.051 stappen! Heb ik een bonus over van 2051 voor morgen, of zou dat niet mogen?  Die 2051 kan ik dan omzetten in zitten. Met een glas wijn. Of beter: nu alvast!  

 

 

Door Wieke Biesheuvel

Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.