Ze groeien op in weelde, hebben alles wat hun hartje begeert en zijn ze gelukkig? Ik had als student maar ZESENDERTIGHONDERD GULDEN per jaar. En ik voelde me de koning te rijk. Nooit zo gelukkig geweest als toen.’
Moest ik even goed over nadenken. Zesendertighonderd? Ik had HONDERD GULDEN per maand. Is twaalfhonderd per jaar. Mocht weliswaar een kamer lenen voor een half jaar van iemand die stage liep, dus de huur was gratis, maar toch. En ik ben ook nog eens jonger dan hij, dus alles was intussen duurder toen ik studeerde. Dus ik reageer met ‘had je wel drie keer zoveel als ik’.
Vond ie niet iets om op in te gaan, hij moest nog wat meer kwijt. Want het was uiteraard bedoeld als briefing voor een stukkie, dus hij moest niet onderbroken worden.
‘Schaarste, Franska’, ging ie verder. ‘Wat geef je een oudere man die jarig is? Hij wil niets. Heeft alles al. Geef ‘m een zoen. Dat is ook schaars, want z’n vrouw doet dat allang niet meer, haha. Of dat je weer kunt lopen, als je dat eerst een tijdje niet kon. Of praten na een beroerte.’
Ik realiseerde me ineens hoe gelukkig ik me voelde als ik van die honderd gulden vroeger ook nog lekker kon koken. Met een prei en wat aardappels van de markt maakte ik de lekkerste preistamp van de wereld. En het rook zelfs zo lekker dat m’n kersverse huisgenoten voorstelden om voortaan maar samen te gaan eten.
Dingen die schaars zijn, die maken je gelukkig. Ik kan niet anders concluderen dan dat ie gelijk heeft. Dus bij deze meneer de dokter. Stukkie geschreven. Ik hoor wel of ik het goed samengevat heb.
En oh ja, die tetanus-prik. Verwondingen zijn bijna weg. En ik til Missi voortaan voorzichtiger op als ik haar wil borstelen.
