Wat je vroeger een straf vond, vind je nu juist heerlijk
Als kind had ik een tomeloze energie.
Nou ja, nog steeds ben ik eigenlijk vrij rijkelijk bedeeld op dat gebied. Ik ben vaak voor gek verklaard. Nou denk ik sowieso dat mensen voornamelijk naar een ander kijken vanuit hun eigen perspectief. Dat je keuzes van een ander meet aan de keuzes die je zelf maakt. En ik ben niet doorsnee denk ik. En dus krijg ik geregeld te horen dat ze al moe worden als ze horen wat ik allemaal doe en krijg ik de vraag of ik wel een beetje rustig aan doe en of ik misschien ADHD heb.
Allemaal goedbedoeld, vast. Maar ik kan er niks mee. Nee, ik heb geen ADHD (kan ik als psycholoog denk ik vrij zuiver beoordelen), ik doe het zeker bij tijd en wijle rustig aan en als jij moe wordt als je hoort wat ik doe, zegt dat alles over jou en niets over mij.
Maar als kind had ik dus nog meer energie. Kon de dag voor mij niet lang genoeg duren en vond ik het een vrij raar concept dat wij als kinderen eerder naar bed moesten dan onze ouders. En zeker op dagen als deze, wanneer het eindeloos licht bleef, lukte het mij maar niet om de slaap te vatten.
Uren en uren stonden mijn zusje (met wie ik een kamer deelde) en ik voor het raam om te kijken naar wat er zich buiten allemaal afspeelde. Groot was mijn vreugde dan ook toen ik de leeftijd bereikte dat ik na het avondeten nog mocht buitenspelen en me kon mengen in al het leuks dat er was.
Nu ik inmiddels de vijftig ben gepasseerd, merk ik dat het wat anders wordt. We worden allemaal wat introverter naarmate we ouder worden. Extraversie betekent dat je je prikkels van buiten jezelf haalt, dat je van buiten gevoed wilt worden. Bijvoorbeeld door gezelschap, de radio of de tv. Ben je introvert, dan haal je dit meer vanuit jezelf. En dientengevolge ben je dus ook vaker alleen.
En, hoewel ik nog steeds een haat-liefdeverhouding heb met alleen werken, alleen wonen en alleen zijn, merk ik dat ik het af en toe toch ook erg kan waarderen. Dat ik regelmatig met een boek onder de wol kruip, heerlijk in bad ga of uitgebreid mediteer voor ik ga slapen. Dat ik niet meer zo de behoefte heb om uit het raam te kijken wat zich allemaal in de buitenwereld afspeelt, maar het juist heerlijk vind om naar binnen te kijken en te genieten van al het moois dat daar is.
Door: Saskia Geraerts
Na een turbulente periode waar alles wat vaststaand leek op losse schroeven stond nam psychologe Saskia Geraerts van Houten het dappere besluit om naar Mallorca te verhuizen. Hier geeft ze haar leven opnieuw vorm. Af en toe komt ze nog naar Nederland voor werk, onder andere op tv en als spreker.
