Hoe simpeler, hoe lekkerder. Pas dan is het echt puur Italiaans. Tuurlijk, die jongens daar kunnen ook heel ingewikkeld doen in de keuken. Maar de echte mamma weet dat dat allemaal stadse fratsen zijn. Als je de lekkerste ingrediënten in huis hebt, bijvoorbeeld gewoon de olijfolie van je eigen bomen, dan zou het zonde zijn, om van alles en nog wat te mengen en een snufje hier en daar van dit en dat toe te voegen.
Het eerste, dat ik altijd wil eten als ik in Toscane aankom is een lekkere grote bruschetta. (spreek uit: broes-ket-ta) Ik maak het thuis weleens als er mensen komen eten. Een vriend vroeg een keer: ‘Franska, wat heb je met dat brood gedaan? Hoe krijg je dat zo lekker?’ Tssss… Ik dacht dat dat toch wel te raden was. Blijkbaar niet.
Zal ik even het recept geven? Is heeeeel ingewikkeld namelijk. NOT.
Zo maak je het:
Men neme een grote snee lekker brood. Bij voorkeur Toscaans brood. Die leg je op de grillplaat of rooster je in een droge koekenpan. Tot-ie knapperig is en een beetje begint te verkleuren.
Dan schraap je er lekker met een doorgesneden teen knoflook overheen. Ook weer niet te veel, maar gewoon lekker een beetje.
Je legt hem op een bord en giet er veel te veel van een verrukkelijke Extra Vergine olijfolie overheen. Dat-ie als het ware bijna drijft in de olie. Niet sprenkelen dus. Dat woord kent de Italiaan niet eens.
Zo. Dat was het. Klaar!
Buon appetito
Oh ja, ik zet nog weleens grof zeezout op tafel. Niet nodig, maar een beetje eroverheen kán lekker zijn.
