Waarom een weekendje weg met je moeder zo belangrijk is
Vooropgesteld dat je een goede band met haar hebt, kan ik iedereen een weekendje samen weg aanraden.
Om me heen raken steeds meer vriendinnen hun moeder kwijt. Reuze verdrietig, maar het hoort ook bij onze generatie. Daarom is het zo fijn als je terug kunt kijken op mooie herinneringen die je samen maakte. Neem haar dus, zolang het nog kan, eens mee voor een weekendje weg. Dan heb je echt de tijd voor elkaar en dat is zo bijzonder.
Ik zie me nog staan op Schiphol, ik had m’n moeder overgehaald om mee te gaan op stedentrip. Als twee dolle pubers gingen we giechelend door de paspoortcontrole, want we gingen samen weg. Zonder man en kinders, die bleven lekker thuis. En ik kan je vertellen: dit was het begin van een heleboel reisjes die we samen maakten naar verre buitenlanden of steden dichtbij huis, en wat ben ik achteraf blij dat ik dat met haar gedaan heb.
Want inmiddels kan het niet meer, mijn moeder is helaas niet meer in staat om met haar koffertje in de hand op reis te gaan. Maar de herinneringen aan wat we samen allemaal gedaan en gezien hebben zijn onbetaalbaar. Hoe we in New York door de stewardess herkend werden toen we in een overvol warenhuis aan het shoppen waren. Hoe we in Madrid in een hotellobby van schrik de slappe lach kregen toen er een totaal verregende bruid in een kletsnatte trouwjurk vloekend en tierend op haar kersverse echtgenoot naar binnen rende. Hoe we samen in het reuzenrad genoten van het uitzicht over Londen tijdens een prachtige zonsondergang.
En veel meer nog genoten we van de fijne gesprekken die we met elkaar hadden. Want ik leerde mijn moeder van een heel andere kant kennen door zo een paar dagen met z’n tweeën door te brengen. Natuurlijk als moeder en dochter, maar ook als twee volwassen mensen die elkaar echt wat te vertellen hadden. Mijn moeder was dus veel meer dan mijn moeder. Zij had ook zo haar dromen en teleurstellingen in het leven en het was heel bijzonder om daar met haar over te praten.
Herinneringen die ze nooit meer van me af kunnen pakken en waar ik op een verdrietige dag toch weer een beetje blij van word.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
