Vrede op aarde?
Of is die droom intussen achterhaald, gaat dat toch nooit gebeuren? Of ben je dan oud en droef, als je dat opgeeft?
Over vrede op aarde en je oud voelen gesproken: weet je waar ik laatst ineens aan merkte dat ik oud aan het worden ben? Ik dacht dat ik gewoon wel even groot licht kon geven aan een idioot die mij en twee anderen op een haar na met een gigasnelheid van de weg reed. En dat op een plek waar je zestig mag en waar mensen willen afslaan om te parkeren bij het station. Dat duurde “meneer” blijkbaar te lang, dus daar slalomde ie even tussendoor. Hij had zeker haast…
En daar moesten ineens drie auto’s plat op de rem en zaten er dus vervolgens drie auto’s met mensen die volledig in shock waren en nog net op tijd het vege lijf hadden weten te redden. Ondanks m’n schrik en verbouwereerdheid kwam ik toch op het idee om die halve gare eens even uitgebreid groot licht te geven.
Oefff, dat werd even heel erg eng
De bestuurder (blote armen, wit T-shirt met heel korte mouwen – waar je allemaal op let als je zoiets meemaakt) die de enge manoeuvre had uitgehaald hing ineens helemaal met z’n bovenlijf omgekeerd uit z’n raam achterom kijkend en zwaaiend met z’n vuist. Naar mij. Daarbij schoot ie zelf bijna van de weg, maar omdat op die plek van die betonnen hobbels langs de weg liggen, schoot ie daar een paar keer tegenop en bleef ie op die manier “op de weg”. Zag er knap eng uit.
Daarna reed ie gelukkig door. Maar dat duurde maar heel even. Toen ging ie ineens heel langzaam rijden en gebaarde met z’n arm uit het raam dat ik maar even naar hem toe moest komen. Hij had blijkbaar toch weer niet zo’n haast. Alle gekheid op een stokje, want brrr, ineens werd ik best bang. Ze zaten trouwens met twee man in de auto. Die ander was misschien ook wel boos. Ik hield in. Hij ging stilstaan en bleef gebaren dat ik maar moest komen. Ik keek eerst even goed achter me en zette de auto toen in de achteruit en reed langzaam terug. Wilde op de parking bij het station keren en een andere weg nemen. In elk geval op zoek naar mensen die ik te hulp zou kunnen roepen. Tot ik hem uiteindelijk langzaam weg zag rijden. Heb gewacht tot ik zeker wist dat hij op de snelweg zou zitten en ben toen als een haas richting boodschappen gereden.
Nog met een kloppend hart in de keel en helemaal shakend kwam ik een paar minuten later bij de bakker binnen. Normaal maak ik daar altijd een gezellig praatje, maar nu was ik te shaky om ook maar een woord van gezelligheid uit te brengen. Niks verteld ook. Snel naar de slager en snel richting huis. En by the way: geen nummerbord genoteerd. Daarvoor ging alles veel te snel. En zat ik veel te veel te bibberen van angst. Stom.
‘Groot licht gegeven? Dat moet je ook niet doen’, zeiden zowel m’n man als later de overbuurman, toen ik het verhaal vertelde. ‘Ze slikken tegenwoordig hele rare pillen, maken mensen voor minder af.’ Oh ja, daar moet je dus ook aan denken. Reageren als iemand zich misdraagt kan al niet meer. Waar moet dat dan in hemelsnaam heen?
Maar wacht…
Bijna kerst. Vrede op aarde. Niet meer aan dat enge verhaal denken. Lekker een paar dagen extra vrij. Want ik ga dus niks doen met kerst, behalve kliekjes eten, en stol natuurlijk, lezen bij de kerstboom en wacht… jawel, ik weet het alweer, ik ga TV kijken. Die superleuke documentaire van onze Nederlandse mode-iconen Puck en Hans komt gewoon op NPO2. Aanradertje! Tweede Kerstdag om 22.15 uur.
Liefs en een fijne kerstweek
En groetjes van m’n boom
Door: Franska
