Van plumpudding naar slanke den in 24 uur tijd?
Laat ik beginnen met iets recht te zetten. Ik zie mezelf nooit als een slanke den. Met de plumpudding heb ik meer affiniteit. Maar goed, dat is niet het punt van dit verhaal dat ik met jullie wil delen.
Vier weken geleden heb ik voor mezelf een knoop doorgehakt. De weegschaal gaat het raam uit. Ik had er zó geen zin meer in om mijn geluk en eigenwaarde op te hangen aan een paar van die stomme cijfers. Ook ben ik gestopt met eten invoeren in een app en mezelf pijnigen met de gedachte ‘oh, als ik dit eet, moet ik straks weer een extra rondje trainen’.
Ik vind mezelf leuk en dat is genoeg voor vandaag
Dat was en is mijn motto. Dat betekent niet dat ik nu hele halve taarten naar binnen werk en liters wijn wegtik. Integendeel, wijn drink ik helemaal niet meer en ik eet misschien nog wel gezonder dan ik voorheen deed. Niet vanuit de zorg voor mijn gewicht, maar gewoon omdat ik mijn lichaam goed wil behandelen voor wat het allemaal voor me doet.
Dit gezegd hebbende, blijf ik natuurlijk wel letten op hoe mijn lichaam voelt. Ik zit er niet op te wachten om straks mijn hele kledingkast (geloof me, die is groots en meeslepend) te moeten vervangen, omdat ik geen idee meer heb van hoe het zit qua vorm en maat.
Met dat lichaamsgevoel is iets geks aan de hand
Toevallig ben ik vanmorgen opgestaan met wat ik noem ‘het plumpudding-gevoel’. Mijn buik heeft iets weg van een pratende pannenkoek, mijn benen lijken wat meer te wiebelen en mijn billen… eh nou ja, die zijn altijd gewoon rond.
En dat terwijl ik gisteren juist het gevoel had van een afgetrainde, fitte deerne. Getonede armen, een gevoel van spierkracht in mijn buik, strakke benen… Misschien komt het doordat ik de dag ervoor een pittige workout heb gedaan, ik voelde me in elk geval lekker.
Hoe kan dat in 24 uur veranderen?
En ik weet het hè, de theorie van vocht vasthouden, bladibla. Maar dan verander je voor je gevoel toch niet van een komkommer in een pompoen? Natuurlijk tettert mijn hoofd nu: wil je het zeker weten, dan moet je het meten! Maar daar heb ik dan weer geen zin in. Dan zou ik de ene zelfafwijzingsmethode (de weegschaal) vervangen door een nieuwe (het meetlint).
Nee, het antwoord is denk ik dat ik ook mijn innerlijke plumpudding maar moet leren waarderen. Zeker omdat het gevoel morgen 180 graden anders kan zijn. Maar raar vind ik het wel!
