Tineke: Oud worden is écht niet altijd even leuk

 

En dat komt voornamelijk hierdoor…

 

 

Ouder worden is niet altijd leuk.

 

Of nou ja… als je ouder(s) wordt van een kind kan het heel leuk zijn, natuurlijk. Kán, hè! Want, wanneer je ouder wordt van een níet leuk kind, lijkt me dat juist niet fijn. Maar ja, dat weet je pas later. Als het al te laat is.

 

Of ouder worden van een kind, terwijl je zelf nog een kind bent. Dat lijkt me ook niet leuk. Maar ook dat gebeurt! En dan word je in één klap 2x ouder. Zowel van een kindje, als in leeftijd. Want vrij zijn, (zelf) kind zijn, en blij zijn omdat de wereld nog voor je open ligt, dat is dan in één klap voorbij.

 

En ouder worden brengt sowieso een hoop twijfel met zich mee. Of spijt! Vooral vrouwen van mijn leeftijd schijnen wat spijtgevoelens te krijgen, als gevolg van een zekere hormoonschommeling. Spijt, omdat ze zijn blijven werken, bijvoorbeeld. En omdat ze nu pas zien dat die kinderen helemaal niet zo leuk zijn geworden, denken ze dat dat komt door het feit dat zij nooit thuis waren.

 

Of juist andersom: spijt omdat ze zijn thuisgebleven voor de kinderen. Ze vinden dan ineens dat ze die kinderen nu veel te weinig zien, terwijl ze zelf zo veel gemist hebben door voor ze thuis te blijven.

 

Maar volgens mij krijgt een mens sowieso spijt van dingen die er nooit van gekomen zijn, op een bepaald moment in het leven. Op een zeker moment ga je alles nog eens overzien en overdenken, en dan is er altijd wel iets wat anders had gekund of gemoeten. Een heel natuurlijk (hormonaal gestuurd) proces, waarmee je nog wat zaken kunt heroverwegen, opnieuw aanpakken of eindelijk wegleggen.

 

Zo zie je mannen vaak spijt hebben van hun partnerkeuze. Ik wilde tóch liever een wat jongere, denken ze dan. En dan “nemen” ze gewoon een nieuwe. Of: Had ik maar wat minder tijd besteed aan mijn werk, en iets meer aan de kinderen. Ja, écht hoor; die penopauze brengt een man vaak precies dezelfde twijfels als de menopauze bij de vrouw. Was ik maar wat meer blijven werken, denken vrouwen dan juist weer. Of had ik de zorg voor de kinderen maar wat meer met mijn partner gedeeld. En deze hoor je ook vaak: Ik kon eigenlijk heel goed leren, maar het kwam er niet van. Zo’n dooddoener.

 

Ga er dan nu nog voor, zou je denken. Zoals die man toch kiest voor een “betere” vrouw, kun jij als vrouw kiezen voor een betere opleiding. Maar nee hoor… dan komt er toch een rits aan bezwaren. Leren gaat nu nooit meer lukken, ik moet op de kleinkinderen passen, ik heb geen tijd, geen ruimte, en ik vind in deze branche toch nooit meer een baan op mijn leeftijd.

 

Gek, hè? Dat mannen gewoon gáán voor iets, en dat vrouwen vaak alleen maar de belemmeringen zien.

 

‘Ik wil eigenlijk wel een jongere partner, maar dat gaat mij nooit meer lukken, want ik zie er niet meer uit,’ riep laatst een kennis van me. ‘Ik ben niet mooi genoeg meer.’ Zoiets zal je een man dus nooit horen roepen.
Spijtig hoor. Spijt hebben hoort bij het leven en ouder worden ook. Ouder worden van een kindje is helaas niet iedereen gegeven, maar ouder worden door tijd is voor iedereen een feit.

 

Ouderdom komt met gebreken, en wijsheid komt met de jaren. Dus spijt hebben heeft niet zoveel zin, want je kon het toen nog niet weten.

 

Een mooi excuus om te genieten van het nu dus. Ook als je (al wat) ouder bent!

 

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke