Tineke moet tegenwoordig zó goed opletten met wat ze schrijft

 

Dat je niet alles moet geloven wat je op internet leest, dat is al veel langer bekend. Maar hoe sommige dingen dan toch (weer) op het internet terechtkomen, daar ben ik wel benieuwd naar.

 

Wie begint daarmee? En waaróm dan? En wie deelt het daarna opnieuw, en nogmaals, en wéér, zodat het zich alsmaar blijft verspreiden? 

 

Soms zie ik op Facebook berichten voorbijkomen waarvan al dertien keer is aangetoond dat het nepnieuws is, en toch blijft het maar terugkomen. Waarom?? Vaak zijn het berichten die zijn geschreven vanuit een zekere staat van verontwaardiging, maar niemand houdt dus nog in de gaten of er daarna iets verandert. Zo zie ik regelmatig een lijstje opduiken met namen van mensen die onevenredig veel geld zouden verdienen en daarom aangepakt dienen te worden. En dat dit allang gebeurd is, dat is de verspreiders ervan dus ontgaan. 

 

En dat begrijp ik dan niet. Vind je het dan wel écht erg? Of echt belangrijk? Want als je nou zó verontwaardigd bent, dan houd je toch in de gaten hoe het daarna verder gaat? En dan zou je toch moeten weten dat het bericht niet meer klopt? 

 

Maar ook uit goedheid worden sommige berichten vaak (ongelezen) gedeeld. 

 

Zo duikt een keer in de zoveel jaar weer de noodkreet van een moeder op die haar kind en kleinkind zoekt. Dat deelt men uit pure goedheid, neem ik aan. Om uit te laten kijken naar de jonge vrouw en haar dochtertje die te zien zijn op de foto bij het bericht. 

 

Maar dan is het dus ook de bedoeling dat je ze even in je opneemt. Toch? En als je dat dan had gedaan,  dan had je geweten dat deze twee meisjes niet meer in leven zijn, en allang zijn gevonden. Het heeft dus geen enkele zin om dat te blijven delen, want ze zijn er niet meer. 

 

En elke keer als ik die koppies voorbij zie komen, dan moet ik denken aan de moeder (en oma) van die twee. Je zal het maar steeds weer voorbij zien komen. Brrr. En dat er een datum boven staat van jaren geleden, lijkt iedereen te ontgaan. Pijnlijk hoor. 

 

Of zou men het niet eens lezen? Gewoon blind op delen drukken, en klaar! 

 

Net als dat er vaak wetenschappelijke feiten worden gedeeld die ook enigszins wonderlijk geïnterpreteerd lijken. Soms worden er conclusies getrokken waar je echt je vraagtekens bij kunt zetten, maar toch worden ze gedeeld als echte waarheden. 

 

 

En ik denk dat ik weet hoe dat werkt!

 

Ik las laatst bijvoorbeeld dat het erg gezond is om je tanden te poetsen op maar één been. Dit om de spieren in je benen sterker te maken, wat goed zou zijn voor je evenwicht en tevens voor extra calorieverbranding zou zorgen. Wel afwisselen dus, anders krijg je één gespierd been en één slap been! Écht, dat stond erbij, voor mensen die dit blijkbaar niet zelf konden bedenken.

 

Hoe wetenschappelijk!

 

Maar daaruit ontstaan straks weer heel andere “wetenschappelijke” ontdekkingen. Let maar op! 

 

Tandenpoetsen moet namelijk twee minuten, heb ik ook eens gelezen. Maar ik heb het geprobeerd, en twee minuten op één been staan is best lang. Wat ga je dus krijgen? Mensen gaan korter hun tanden poetsen om weer zo snel mogelijk met beide benen op de grond te komen. 

 

En wat krijg je dán weer?

 

Ik geef je op een briefje dat er straks wetenschappelijk wordt aangetoond dat mensen met maar één been korter hun tanden poetsen! Wedden? Zo wordt dus alles uit zijn verband gerukt en weer opnieuw gedeeld. 

 

O, ja, nee… waarmee ik niet – ik herhaal NIET – beweer dat mensen die na een verwonding eindelijk uit het verband mogen daar dan gedeeld uit komen, hè! En het is zeker niet de bedoeling dat de gemiddelde lezer daar dan weer iets over een gespleten persoonlijkheid uit haalt, of erger. Ja, je moet zó opletten wat je schrijft, tegenwoordig. Voor je het weet vindt iedereen het waarheid, lijkt het aangetoond, en wordt het nog gedeeld ook.

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke