Tineke heeft een dubbele agenda

 

Een papieren agenda en eentje op haar mobiele telefoon. En dat kan weleens problemen veroorzaken. Een afspraak vergeten bijvoorbeeld… 

 

Ik moet iets bekennen. Ik ben zo’n type met een dubbele agenda. Het is zo gegroeid. En hoe dat nou gekomen is weet ik eigenlijk niet, maar ik heb er inmiddels zelf ook behoorlijk last van. Het is namelijk heel veel werk om alles bij te houden.

 

Wát had ik hier ook alweer gezegd, en wat had ik daar toen eigenlijk afgesproken? Hóe had ik dit ook alweer bedacht, en hoe heb ik dat in godsnaam zo kunnen plannen? Het is veel gedoe om beide agenda’s gelijk te laten lopen, maar als ik dat niet doe kom ik dus in de problemen. En om er nou ook nog een dagboek bij te gaan maken, om mezelf door mijn dubbele agenda te leiden, dat vind ik dan ook weer zo’n gedoe.

 

Ik wil er dus best graag vanaf, maar ik weet eigenlijk niet hoe. Ik lijk beide agenda’s toch echt nodig te hebben om mijn leven op de rit te houden. Alleen kost het erg veel tijd.

 

Vanuit het oogpunt van overzicht heb ik de ene nodig. En vanuit de invalshoek van controle kan ik niet zonder de andere. En ze samenvoegen? Ik heb het al dertig keer geprobeerd, maar er gaat altijd iets mis zodra ik een van mijn agenda’s erbuiten ga laten. Mijn verhaal naar de buitenwereld klopt dan niet meer, ik maak verkeerde afspraken, beloof zotte dingen, kom te laat, te vroeg, of helemaal niet meer, en ja… dat kan natuurlijk niet.

 

Men zegt ook dat je met een dubbele agenda geen vrienden maakt. Maar bij mij werkt het juist andersom. Ik heb het nodig om iedereen tevreden te stellen, en mijn image naar de buitenwereld intact te houden. Ik sta bekend om mijn nauwgezetheid en dat wil ik graag zo houden. Op mij kun je bouwen, denkt iedereen. Nou, dat ga je dan toch niet te grabbel gooien door je dubbele agenda los te laten?
Ik zal dus moeten doorzetten! Ook al voelt het allang niet meer goed, en zelfs een tikje onhandig.

 

Als ik buiten de deur een afspraak maak, dan zet ik die dus netjes in de digitale agenda van mijn telefoon. En zodra ik thuiskom moet ik niet vergeten om dat over te schrijven in de papieren agenda die op mijn bureau ligt. Die bekijk ik namelijk elke ochtend om te weten wat me allemaal te doen staat. Daar streep ik ook in weg en haal ik in door, om mezelf het gevoel te geven dat ik vorderingen maak en lekker opschiet. Ik kalk er nog wat ideeën bij, kijk er nog eens in terug, schrijf er wat herinneringen naast, verzin een receptje voor vanavond, en maak een tekeningetje wanneer ik met iemand zit te bellen. Een behoorlijke zooi dus!

 

En daarom zet ik alles ook nog een keer duidelijk in de agenda van mijn telefoon. Gewoon, opdat ik mijn afspraken niet vergeet als ik buitenshuis iets nieuws afspreek, maar ook omdat ik mijn papieren agenda dus nooit meeneem als ik de deur uit ga. Veel te veel gesjouw!

 

Maar als ik dan een afspraak maak met iemand, dan moet ik natuurlijk wel weten of ik niet al bezet ben op die dag. Ik moet dus beide agenda’s goed up-to-date houden.

 

Maar ik voel me soms best wel dom, als ik alles steeds twee keer zit op te schrijven.

 

Mezelf er dus toch maar weer een keer aan helpen herinneren dat ik daar een oplossing voor moet gaan bedenken. Weet je wat ik doe? Ik agendeer het even!

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke