Tineke doet wéér een voorspelling

 

‘De herfst wordt natter dan normaal’, riep iemand.

 

 

 

Ik weet niet meer precies wanneer hij dat riep, maar het kan vorige week geweest zijn, of anders vorige maand. En misschien ook wel vorig jaar. Er roept namelijk altijd wel íemand dat de herfst natter gaat worden dan normaal.

 

Ik zie het wel als het zover ís. Want dat het volgend jaar weer warmer wordt op aarde, wordt ook al jaren geroepen. Net zo hard als er altijd wel iemand is die weer een Elfstedentocht voorspelt.

 

En wat ik daaraan heb? Of waar iemand dat op baseert? Geen idee!

 

De weersvoorspellingen voor de dag van morgen zijn meestal al net even anders op de drie verschillende appjes die ik gebruik om overal op voorbereid te zijn. Wanneer de voorspellingen zeggen dat het een tropische dag gaat worden, sta ik vaak eerder op om nog te kunnen schrijven in een koele werkkamer. En dan zit ik soms te schrijven terwijl de regen over het dak gutst, en dan had ik dus ook niet de dag ervoor, in het donker, nog even alle bomen een half emmertje water hoeven geven en de douchebeurt van vanochtend over hoeven slaan. Ik heb dan weer volkomen onnodig mijn douchewater gedoneerd aan mijn grote vrienden. Ik koester die jongens die mij schaduw brengen, maar ze lachen me zomers regelmatig uit, omdat ik weer handel naar de voorspellingen van een weer-app die ernaast zit. Ik sleep dan ’s avonds alle tuinkussens naar binnen, terwijl ik gewoon buiten had kunnen slapen. En ik laat de tuinkussens soms buiten liggen, als de weer-apps beloven dat het droog blijft, en kom dan de volgende dag van een natte, koude kermis thuis omdat alles doorweekt is. En pas dán zie ik dat logootje van die serrebouwer boven in beeld bij dat weerberichtje staan. Zucht.

 

En ik weet heus wel dat het weer heel moeilijk te voorspellen is. Vandaar waarschijnlijk dat de voorspellers op tv altijd eerst gaan vertellen hoe het weer van vandaag was.

 

Ja, jongens, dat weet ik wel, denk ik dan. Daar hoef je wat mij betreft geen vijf minuten en zes foto’s aan te besteden. Ik wil weten wat morgen brengt! En me daar dan op voorbereiden.

 

En soms hebben ze het zowaar een keer bij het juiste eind, en soms weer helemaal niet.

 

Wat eigenlijk maakt dat je het net zo goed kunt afwachten. Je kunt namelijk niet echt vooruit kijken. En daar is bijna iedereen van overtuigd, vermoed ik.

 

Niemand weet hoe het leven er morgen uitziet. Een ongeluk, ziekte, inbrekers, overvallers, een virus, oorlog, onweer, bliksem, rukwinden, overstromingen, de loterij, of zelfs de liefde van je leven: het kan zomaar morgen op je pad komen en je wereld totaal op zijn kop zetten.

 

Dus hoe iemand denkt te kunnen voorspellen wat het weer gaat worden in een toekomstig heel seizoen: ik moet er eigenlijk om lachen.

 

Maar goed, het is nu toch echt alweer oktober en ook ík voorspel een natte herfst. Of toch een droge? Ik ben namelijk van plan om weer ouderwets met mijn vriendinnen aan de wijn te gaan dit seizoen. Tenzij het weer “corona” wordt, natuurlijk. Want dan wordt het weer anders.

 

Ja, niet dat het weer dan anders wordt, maar dat alles dan weer even anders wordt.

 

Lastig hoor, dat vooruitkijken. Maar dat de zomer nu voorbij is, dat voorspel ik je! En wat er dan volgt, dat zien we dan wel weer. Ik hoop op een fijne herfst voor jullie allemaal!

 

 

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke