Thuiswerkdag 24: Is het normaal dat ik ineens een yogi wil worden?
Vier-en-twin-tig. Op vrijdag de dertiende ontmantelden we de redactie en sinds die dag werken we thuis.
Ik moest m’n draai even vinden, m’n hormonen namen een iets heviger maandelijks loopje met me dan normaal (mijn hemel, wie had dit nog meer?) maar inmiddels heb ik het thuiswerken onder de knie. Al is er wel iets aan de hand.
Langzaam verander ik in een geitenwollensokkerige natuurliefhebber. Ineens drink ik hele dagen kruidenthee, terwijl ik dit normaal in balans houd met veel meer koffie en wijn. Ik ben into het hiken of zoals we het in Nederland noemen: wandelen. Het zou best kunnen dat ik nog voor de werkdag vanmorgen begon 8000 stappen zette. En ik zweer je dat ik dit weekend het plan vatte om een ware yogi te worden met van die lekkere broekjes, losse shirts en zelfgeknoopte enkelbandjes met schelpen. Make-up, wa’s dat? Een stijltang? In geen weken gezien. Ik durf zelfs te bekennen dat ik net voor de afwisseling mijn All Stars heb aangetrokken, want anders loop ik alleen nog maar op mijn Timberlands afgewisseld met mijn Ugg-sloffen. Eerlijk: daar zijn nog maar weinig mensen sexyer van geworden. Mijn fotorol bestaat trouwens uit bomen en verdwaalde bankjes tussen bomen of de koeien waar ik op uitkijk vanuit mijn achtertuin.
Ik stoof stoofsels, ik bak baksels en ik pruttel wat voor handen is. Zou ik gewoon met de noorderzon kunnen vertrekken om op een Grieks eiland te gaan schrijven? Misschien moet dat boek er toch maar eens komen, want wat is nou eigenlijk te jong om boekenschrijver te zijn? Ik zie mezelf met van dat verwarde beachhaar ’s morgens eerst de zonnegroet doen, waarna ik met mijn hond (een eigen hond, ja) stevig over het strand stap, om daarna aan een bureau met wonderlijk uitzicht hele hoofdstukken te gaan zitten schrijven. In mijn fantasie kronkel ik mezelf in de meest wonderlijke yogaposes en heb ik plotseling ook buikspieren van beton.
Het voordeel? Na zo’n dagdroom kom ik weer thuis, waar ik In werkelijkheid nog maar één keer yin yoga heb gedaan, wat ook wel eens luie-mensen-yoga wordt genoemd, en drink ik elke avond wijn. Thuiswerkdag vierentwintig it is. Maar toch vlak ik dat yogi worden nog niet uit, toch maar eens op zoek naar de ultieme mat.
Door: Adeline Mans
