Franska.nl

Twee jaar ken ik hem nu. Een leuke, vriendelijke, zachtaardige jongen van zevenentwintig, slechts een paar jaar ouder dan mijn eigen kinderen. In Damascus studeerde hij rechten, hij wilde officier van justitie worden. Slechte mensen vervolgen, niet verdedigen. Maar net als veel andere Syriërs kreeg zijn leven een andere wending door de oorlog in zijn thuisland. Hij is een van de mensen die in een gammel bootje de oversteek waagden naar Turkije en grotendeels te voet richting Oostenrijk trokken om uiteindelijk ergens in Europa terecht te komen. Voor Ibrahim werd het Nederland. Eerst in de opvang in Groningen en uiteindelijk in een flatje ergens in een klein dorp midden in Nederland.

Eenzaamheid is zijn grootste probleem. Zijn broer en zus, die weliswaar ook in Nederland wonen, kregen een huis op twee of drie uur rijden van zijn woonplaats. Als vluchteling kun je niet kiezen waar je terechtkomt. Zijn ouders, vrienden en de rest van zijn familie wonen nog in Syrië. Hij mist hen. De meeste Nederlanders begrijpen hem niet. En dat heeft niets te maken met het feit dat hij slecht Nederlands spreekt, maar alles met vooroordelen tegen moslims in het algemeen en Syriërs in het bijzonder. Mensen zijn achterdochtig, terughoudend of jaloers.

Ibrahim is nu vier jaar in Nederland. Al twee jaar lang komt hij elke week, door weer en wind, naar mij toe voor zijn taalles. We zijn begonnen met handen en voeten en de mobiele telefoon als handige vertaalhulp, tegenwoordig kunnen we elkaar zonder hulpmiddelen verstaan. Inmiddels gaat het allang niet meer uitsluitend om taal, maar hebben we ook gesprekken over zijn verleden, heden en toekomst. Langzaam maar zeker komt er weer een doel in zijn leven.

Hij wil weer gaan studeren. Het liefst rechten, maar dat is lastig met zijn taalachterstand. Dus hebben we gekozen voor International Business, waar het feit dat hij Arabisch spreekt in de toekomst in zijn voordeel zou werken. Nu volgt hij, naast mijn taallessen Nederlands, ook extra lessen Engels en wiskunde. De lat ligt hoog, maar er hangt ook veel vanaf: zijn toekomst. Ik gun het hem!