Opzij opzij opzij
Ik heb een lieve leverancier van mooie spreuken. Door de tekst die ze me afgelopen week stuurde moest ik meteen aan dit liedje van Herman van Veen denken.
Komt ie:
Alleen al het ritme aan het begin geeft exact het gevoel weer dat je soms kunt hebben. Of soms zelfs heel lang achter elkaar. Hangt er maar net vanaf wat er allemaal op je schouders ligt. M’n spreukleverancier stuurde me deze keer dit:
TUSSEN HET VOLHOUDEN DOOR MAG JE BEST EVEN ONTSPANNEN
Doorgaan, volhouden, schouders er maar onder blijven zetten en nooit opgeven. Psychologie van de koude grond natuurlijk als ik simpelweg aanneem dat dit een typisch vrouwending is. Zo herkenbaar. Want soms moet je wel. In elk geval moet je het van jezelf. Niemand waarschijnlijk die je er letterlijk om heeft gevraagd. Maar sommige dingen moeten gewoon gebeuren. En je weet, als jíj het niet doet, doet niemand het.
Ik zie dat zoveel vrouwen om me heen doen. Zichzelf wegcijferen en maar doorgaan. Dus als je je hierin herkent, even die spreuk uitprinten en ophangen. Desnoods kun je hem borduren of op een tegel zetten. Sla je twee vliegen in een klap. Ontspanning en een reminder. Ik wil maar zeggen: vergeet jezelf niet. Na een beetje ontspanning kun je weer zoveel meer aan.
Door: Franska
