Ik wil het allerliefst een hond, maar toch neem ik er geen. Het is geen bevlieging trouwens, want ik twijfel al een jaar of veertien over de aanschaf van een trouwe viervoeter.

Als kleine baby lag er een enorme herdershond onder mijn wiegje op de boerderij waar ik woonde. Noushka. Ik was verzot op het beest. Het was mijn allergrootste viervoetige vriend. Na Noushka volgde bordercollie Lassie, die verdacht veel op het origineel uit de film leek. En uiteindelijk de herders Jolie en Iris. Die laatste had meer weg van een knuffelbeer, want ze kroop het liefst altijd bovenop mijn schoot. Ook al was ik een kleine wurm van zeven jaar oud. Iris was mijn jeugdliefde, mijn beste vriendin en zij liet mij uit in plaats van andersom.

Hartverscheurend harde stijging

Bij het betreden van volwassen wereld ontstond de droom van een eigen hond(je). Alleen mijn fulltime baan buiten de deur stond dat in de weg. Wat mij betreft schaf je geen viervoeter aan om hem of haar de hele dag alleen thuis te laten, dus ging de hond in de ijskast. Niet letterlijk natuurlijk. In de tussentijd vond ik de perfecte middenweg: een leasehond. Ik pas al elf jaar op de liefste bruine labrador ter wereld. Saar! Wel de lusten, niet de lasten. Ze kijkt net zo verliefd naar mij, als naar haar baasjes. Twijfelt soms met wie ze mee moet gaan bij het afscheid nemen. Het is mijn allergrootste vriendin. En vooruit, Monti van May komt flink dicht in de buurt. Ook zij wist de weg naar mijn logeeradres met de oogjes dicht te vinden. In tijden van COVID kwam de droom van een eigen hond weer opzetten als je-weet-wel. En toch, deed ik het niet.

Verstandig, vindt de Hondenbescherming nu ook. De stichting start een campagne ‘neem geen hond’ om juist bewuster te zijn bij het aanschaffen van een hond. Waarom? Het aantal meldingen van verwaarloosde dieren stijgt hartverscheurend hard. “We roepen mensen daarom op zich financieel goed voor te bereiden. Zo voorkom je hartverscheurende keuzes wanneer iets misgaat. Een huisdierenverzekering kan helpen, maar ook een goedgevuld spaarpotje is verstandig”, aldus de Hondenbescherming. Zij zien het dierenleed alleen maar stijgen de laatste jaren, want in coronatijd groeide het aantal hondenbezitters gigantisch. Op de posters van de Koninklijke Hondenbescherming staat de volgende leus: ‘Te druk? Vaak van huis? Geen geld voor de dierenarts? Neem geen hond.’

De hele wereld

Wat je wel in je moet hebben om een hond aan te schaffen? Even naast oneindig veel liefde natuurlijk. Minimaal twee uur per dag aandacht en beweging, zo af en toe vijf uur per dag alleen zijn kan (maar alleen als het een getrainde hond is) en een gemiddelde aan 100 euro per maand om te voorzien in de kosten. Tel daarbij op dit zo’n beestje grofweg tien tot vijftien jaar met je spendeert, dan heb je een idee van de investering. De Hondenbescherming voert de campagne natuurlijk niet omdat ze tegen het hebben van honden zijn. “Het is niet omdat honden geen geweldige metgezellen zijn”, benadrukt de directeur Daphne Groenendijk toe, “maar omdat te veel mensen zonder nadenken een hond in huis nemen, met alle gevolgen van dien.” Daarnaast ben jij tien tot vijftien jaar de hele wereld voor het beestje, dus vind ik dat dit andersom ook zo hoort te zijn. Natuurlijk voegt een dier zich naar jouw leven en gezin. Sta er alleen wel bij stil dat een hond maar een deel van jouw mensenleven is, maar jij het hele leven van de hond.

Heb je geen tijd meer voor je hond of kan je het beestje niet bieden wat het eigenlijk hoort te krijgen? Schaam je dan vooral niet, benadrukken experts, maar ga een traject in om een goed nieuw thuis te vinden. Dat is stukken verantwoordelijker dan je hond thuis aan zijn of haar lot overlaten. Daar word jij niet gelukkiger van en je viervoeter ook niet. Amen to that. En te weinig tijd is natuurlijk ook niet altijd de reden, jullie kunnen zomaar geen match zijn. Je krijgt nou eenmaal geen garanties vooraf.

Geen-huisdierenbeleid

Mijn besluit staat (nog steeds) vast. Er komt pas een hond als mijn situatie een stukje stabieler is. En ook al weet ik dat ik de liefste oppas van allemaal heb als ik op reis ben (hoi mam), toch doe ik het niet. Ik zou als thuiswerkende ZZP’er de ideale kandidaat voor een viervoeterzijn en ik kan een dichtgetimmerde huisdierenverzekering afsluiten, maar dan zou mijn huurbaas er wel een stokje voor steken met zijn geen-huisdierenbeleid.

Kan of wil je geen afstand doen van je allerliefste vriend, maar voelt het toch alsof je te weinig tijd hebt? Kijk ook eens goed rond in je omgeving. Er zijn genoeg mensen die met liefde een paar uur of dagen in de week op je hond passen, zodat jij zorgeloos de deur uit kan. Dat is pure win-win-wín. Baasjes blij, want zij hoeven de hond niet meer zo lang alleen te laten. Hond blij, want die krijgt een berg met aandacht. En jij blij, want je hebt een partner om heerlijk mee te knuffelen en wandelen. Ik kijk zelf alweer uit naar mijn twee weken oppassen op leasehond Saar. Is het ergens al mei?

Bron: rtlnieuws.nl, Koninklijke Dierenbescherming