Franska.nl

‘Onze vakantie met de buren werd een regelrechte teleurstelling’

Jitte en haar man raakten na verloop van tijd goed bevriend met hun nieuwe buren. Althans, dat dachten ze.

 

‘Toen onze buren terugkwamen van een geweldige twee weken op een camping in Zuid-Frankrijk waren ze zo enthousiast dat we min of meer voor de grap zeiden dat we het volgende jaar met onze twee gezinnen konden gaan. Het plan werd steeds serieuzer en eigenlijk leek het ons echt best gezellig om met elkaar op vakantie te gaan.

 

De eerste dagen verliepen prima, alleen het viel mijn man en mij wel op dat er soms wat spanning in de lucht hing waarvan we geen idee hadden waar die vandaan kwam. Maar toen we op een ochtend met z’n vieren boodschappen deden in een van de grote supermarkten in de buurt reageerden ze geïrriteerd toen wij een bepaalde wijn kozen. Verbaasd keken mijn man en ik elkaar aan, waarom was een fles van 11 euro opeens een probleem? En waarom zouden we weer een avond spaghetti moeten eten omdat dat zo makkelijk was? Ik was toch zeker ook op vakantie om lekker te eten? Ik had niet voor niks het hele jaar hard gewerkt.

 

In de buurt van de camping ontdekte ik een heel leuk restaurantje en toen ik voorstelde om daar een avond met elkaar te gaan eten reageerden ze helemaal niet zo enthousiast als ik hoopte. Maar goed, ik deed maar net of ik het niet doorhad. Toen we eenmaal met z’n allen aan een lange tafel zaten hoorde ik ze tegen elkaar zeggen dat ze het eten op de kaart eigenlijk wel heel duur vonden. Ik voelde me behoorlijk opgelaten en ik zag dat mijn man ook niet zo goed wist wat hij moest zeggen. Opstaan en weglopen kon niet meer en toen de ober onze bestelling op kwam nemen merkte ik dat ze allemaal het goedkoopste gerecht van de kaart hadden gekozen en dat ze geen wijn hoefden. Hun kinderen mochten ook niet meer dan één drankje bestellen, dus toen onze kinderen nog iets wilden drinken zei ik ook maar dat het niet mocht.

 

Toen we de rekening kregen zeiden ze dat ze wel zouden betalen en ons een tikkie zouden sturen en vlak voor we gingen slapen kregen we al een Tikkie. Maar in plaats van dat ze het bedrag gewoon door tweeën hadden gedeeld bleek dat ze nauwkeurig hadden bijgehouden wie wat per gezin had gegeten en gedronken. Voor mij was de lol van een vakantie samen er inmiddels wel van af. Want het was heus niet zo dat we die avond in een sterrenrestaurant hadden gegeten of dat wij alleen maar heel dure dingen wilden kopen in de supermarkt. Ik zei tegen m’n man dat hij het geld maar meteen over moest maken en hij moest me beloven dat hij er de volgende dag niets over zou zeggen.

 

De toon was gezet voor de rest van de week, en we moesten het nog wel een paar dagen met ze uithouden voor we weer naar huis gingen. De rest van de vakantie hebben we maar precies gedaan wat zij wilden maar toen ik thuis m’n koffers stond uit te pakken was ik doodmoe. Eindelijk niet meer dat gevoel dat ik op eieren moest lopen om het de ander naar de zin te maken en vervolgens zelf niet de vakantie hebben waar ik zo naar had uitgekeken.

 

Sinds die vakantie is de vriendschap met de buren behoorlijk bekoeld en komen we niet meer bij elkaar over de vloer. We zeggen elkaar heus nog wel gedag en af en toe kletsen we over koetjes en kalfjes als we elkaar bij de voordeur tegenkomen. Maar of ze nog vakantieplannen hebben, daar ben ik eerlijk gezegd helemaal niet benieuwd naar.’

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen. Wil jij ook iets delen met onze lezeressen, mail je verhaal dan naar info@franska.nl.’