Moeten jullie ook nog even wennen aan al die nieuwe bewindslieden? Het goede nieuws: de ministersploeg bestaat voor de helft uit vrouwen.
Het slechte nieuws daarover: nu er eindelijk een gelijk aantal vrouwen is, blijven de media in hun emancipatie flink achter. Over Sigrid Kaag wordt telkens gemeld dat zij weinig ervaring en opleiding heeft over financiën, dat werd over Wopke Hoekstra nergens gezegd toen hij aantrad. En Wopke heeft echt minder opleiding en ervaring dan Sigrid Kaag op het gebied van geld.
Er is voor mij als leek toch veel bijzonders aan de bezetting van de posten. Hugo de Jonge, toch allerminst onomstreden als minister van te laat genomen maatregelen en niet ingeloste beloften, werd Volkshuisvesting aangeboden, en hij zei: ‘Jottum, leuk, heb ik altijd gewild. Vroeger met Monopoly had ik ook altijd de meeste hotels.’ Dat het om huizen gaat en niet om hotels, liet men maar even zo.
Aan Kajsa Ollongren, die Binnenlandse Zaken had gedaan, werd Defensie aangeboden. ‘Jottum,’ zei zij, ‘ik won vroeger altijd van mijn broers met Stratego, dus ik ben uitermate geschikt.’
Dat er op het ministerie van Justitie geen enkele afgestudeerde rechtenstudent werd benoemd, begrijp ik wel. Tot nu toe waren het altijd juristen en die werden en masse voortijdig naar huis gestuurd, omdat zij gejokt hadden over bonnetjes en zo.
Ander goed nieuws over het nieuwe kabinet: ze beloven met nieuw elan en een nieuwe bestuurscultuur aan het werk te gaan. Het slechte nieuws: ik geloof er geen moer van. Zelfde premier met dezelfde appel en dezelfde fiets en voorlopig dezelfde glimlach op zijn gezicht geboetseerd. Daar zit geen verbetering in.
Kan het erger? Nee. Nou, misschien toch wel. In Engeland lijdt de bevolking onder een premier die liegen tot zijn grootste hobby heeft gemaakt, maar toch telkens weer gekozen wordt. Tot nu toe, want zijn gewoonte om elke keer als hij via een televisietoespraak de bevolking verboden heeft feestjes te vieren, ogenblikkelijk zelf naar een feest te gaan op zijn werkadres, Downingstreet 10, wordt zelfs zijn grootste fan te gortig.
Boris Johnson heeft trouwens een Nederlandse fanclub, met als voorzitter Douwe Bob. Johnson heeft namelijk zeven kinderen bij verschillende vrouwen, dus is Douwe Bob stinkend jaloers. Hij heeft zelfs borden langs de snelwegen laten zetten met de tekst: ‘Ben je Bob, zeg het hardop.’
Die actie mislukte, omdat de meeste vrouwen juist wegrenden als hij hardop riep: ‘Ik ben Douwe Bob.’ Slow down, brother, zou ik zeggen.
Ook in Frankrijk probeert de regeringsleider Rutte in de schaduw te stellen. Naast de omikron-variant hebben de Fransen vooral te lijden onder de oMacron-variant. Macron maakt het namelijk wel erg bont door openlijk te zeggen dat hij de vaccinatieweigeraars zo veel mogelijk wil pesten. Lijkt me niet handig.
De anti-vaxxers zijn in Nederland vooral verenigd in Forum voor Democratie (die naam wordt steeds humoristischer). Forum wil nu eigen scholen gaan stichten, waar kinderen leren dat onze ministers de dag beginnen met een glaasje kinderbloed en dat Lange Frans een miskend muzikaal genie is. Geschiedenisonderwijs wordt ook bijzonder. Er is wel een Tweede Wereldoorlog geweest, maar de holocaust was een griepgolf waarin de Duitsers zo veel mogelijk de Joden beschermden door ze in quarantaine te plaatsen in speciale kampen.
Kortom: wij gaan een heel nieuwe periode tegemoet waarin dezelfde partijen de nieuwe regering vormen en Nederland nog steeds in een (beperkte) lockdown zit.
