Franska.nl

Na die avond zou het nooit meer hetzelfde worden

 

‘Het was alsof ik haar, en mijn respect voor haar, in één klap kwijtraakte toen ik haar zo aantrof.’

 

‘Sinds die dag kon ik nooit meer op dezelfde manier als voorheen naar mijn moeder kijken. Het is het clichéverhaal van dat ik eigenlijk niet thuis zou komen maar dat toch deed omdat ik me niet lekker voelde. Ik zou gaan stappen die avond met mijn vriendinnen, dus kun je nagaan hoe beroerd ik me voelde om dat te laten schieten. Alle lichten waren uit in de huiskamer en dat vond ik vreemd. Mijn moeder lag nooit in bed rond dit uur en mijn vader was zoals wel vaker een paar dagen weg voor de zaak.

 

Ik voelde dat er iets niet klopte, denk ik. Want ik begon haar meteen te roepen. Er kwam geen antwoord. Ik raakte een beetje in paniek en stormde de trap op naar boven naar haar slaapkamer. Ik zag haar met een vuurrode kop proberen haar kleding zo snel mogelijk bij elkaar te rapen. En achter haar zag ik onze buurman. Zijn overhemd had hij nog net over zijn vette pens kunnen trekken maar iets van ondergoed voor daar beneden was niet meer gelukt.

 

Ik kreeg een waas voor ogen. Begon te schreeuwen dat ze allebei vuile vieze verraders waren en dat ik alles aan pappa zou vertellen. Want pappa had het niet verdiend, om zo erg belazerd te worden. Door jou – en ik wees naar mamma – voor wie hij altijd klaarstaat en alles overheeft, en al helemaal niet door jou – ik spuugde bijna naar de buurman – omdat pappa jou als een goede vriend beschouwt. Ik smeet de deur van de slaapkamer zo hard dicht dat ik dacht dat die uit zijn sponning te springen. Daarna ging ik alsnog uit, terug naar mijn vriendinnen. Door de adrenaline voelde ik me weer piekfijn.

 

Twee dagen zou het nog duren voordat pappa weer thuis zou zijn. Al die tijd smeekte mijn moeder me of ik alsjeblieft met haar wilde praten, naar haar wilde luisteren. Ze jammerde dat ze echt veel van pappa hield, dat dit de eerste keer was dat dit met ‘hem’ gebeurd was en dat het nooit meer zou voorkomen omdat het niets voorstelde. Ik vond haar pathetisch, goedkoop. Ik kon haar niet meer aankijken, laat staan naar haar luisteren.

 

Twee dagen liep ik met een knoop in mijn maag als ik aan pappa dacht. Moest ik hem vertellen wat ik had gezien? Zou zij het hem vertellen? Wilde ik alles op het spel zetten? Want ik moest er niet aan denken dat die twee zouden gaan scheiden omdat ik zo nodig eerlijk wilde zijn nu. Ik besprak het met mijn beste vriendin. Samen besloten we dat ik niets zou vertellen en heel erg mijn best zou doen om zo gewoon mogelijk tegen mijn moeder te doen als pappa erbij was.

 

Daar heb ik me toe kunnen zetten. Al werd het tussen mij en mijn moeder nooit meer zoals het was. Zij heeft het er nooit meer over gehad en de buurman liet zich bijna niet meer zien. Dat vond mijn vader vreemd, maar op een gegeven moment legde hij zich erbij neer. Alsof de kous daarmee af was.’

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’