Mijn veganistische schoonzus kan de klere krijgen

De broer van Anita heeft een nieuwe vriendin. Een spiritueel therapeute die er een veganistische levensstijl op nahoudt. Dat brengt de nodige spanningen met zich mee bij het kerstdiner.

 

 

 

‘Mijn broer heeft een nogal turbulent liefdesleven en zijn relaties duren dan ook nooit lang. Sommige nieuwe liefdes passen uitstekend binnen de familie en we zijn dan ook teleurgesteld als zo’n verkering na verloop van tijd toch weer uitgaat.

 

Sinds twee jaar is hij samen met Baukje. Een vrouw die vijftien jaar jonger is dan hij en er een bijzondere levensstijl op nahoudt. Ze is spiritueel therapeut en veganistisch. Wij als familie doen erg ons best om haar bijzondere manier van leven te begrijpen. Maar wat het zo lastig maakt is dat ze ons met een nogal moraliserende toon ervan probeert te overtuigen dat wij ook anders moeten gaan eten.

 

Mijn man noemt het geneuzel en vindt het niet om aan te horen. Als we met de familie bij elkaar zijn probeert hij het altijd te vermijden om bij haar in de buurt te zitten. Maar vorige kerst ontkwamen we er niet aan. Mijn zus had mijn broer en mijn gezin uitgenodigd voor een gezellig kerstdiner, dus kwam Baukje ook mee.

 

Natuurlijk had mijn zus geprobeerd om ook voor haar wat lekkers te koken en had ze met de dieetwensen van Baukje rekening gehouden. Maar het ging mijn zus te ver om een compleet veganistisch kerstdiner voor ons allemaal te maken. Zeker omdat wij in onze familie met kerst traditioneel uitpakken met een groot stuk lamsvlees of een ander braadstuk. 

 

Dagen was mijn schoonzus bezig geweest met de boodschappen en de voorbereidingen. Want om voor dertien mensen een traditioneel kerstdiner te bereiden vraagt veel tijd. Toen we eerste kerstdag allemaal bij mijn zus aan de borrel zaten, raakten mijn man en Baukje in een verhitte discussie over het behalen van de klimaatdoelstellingen en hoe de CO2-uitstoot moet worden ingeperkt. 

 

Ik zat al een paar keer met mijn ogen naar mijn man te seinen dat hij zich rustig moest houden, maar hij deed net of hij het niet zag. Hij was al een beetje aangeschoten en praatte steeds harder. Toen we uiteindelijk met elkaar aan tafel gingen zitten zochten mijn man en Baukje een plek zo ver mogelijk van elkaar verwijderd. 

 

Toen mijn schoonzus het hoofdgerecht op tafel zette joelden we met z’n allen dat het er prachtig uitzag. Een enorme goudgeel gebakken gevulde kalkoen lag op een grote zilveren schaal. Mijn zus had zelfs van die traditionele papieren hoedjes op de poten van de vogel gezet. Het rook heerlijk. Mijn zus stond klaar met het mes om de kalkoen aan te snijden toen Baukje smalend opmerkte dat ook wij weleens konden nadenken over onze verantwoordelijkheid om het dierenleed in de wereld te beperken. 

 

Ik zag mijn schoonzus wit wegtrekken. Zenuwachtig legde ze het mes terug op tafel en friemelde aan haar keukenshort. Het gesprek aan tafel verstomde. Iedereen keek naar Baukje en ik zag mijn broer verschrikt naar zijn vriendin kijken. Opeens hoorde ik mijn man met luide stem zeggen dat Baukje de pot op kon met haar superieure levenswijze. Dat hij zich niet wil laten ringeloren door een of andere zweverige tuthola die alleen maar bruinebonensoep wil eten. 

 

Toen was het hek van de dam. Er ontstond een ordinaire scheldpartij waarbij mijn man en Baukje elkaar voor van alles en nog wat uitmaakten. Tot mijn broer opstond en Baukje meetrok naar de gang.

 

Daarna hoorden we een harde klap van de voordeur, een auto die hard optrok en wegreed, en toen was het stil. Van de zenuwen begon mijn zus te giechelen en toen kregen we allemaal de slappe lach om deze idiote situatie. 

 

Baukje hebben we na het kerstdiner nooit meer gezien. Natuurlijk heeft ze wel een punt met haar ideeën over het klimaat en dierenleed. Maar ik beslis liever zelf of ik wel of geen vlees eet.’

 

Anita’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Dit afgelopen malle coronajaar groeide Franska.nl heel erg hard. We kregen er ontzettend veel nieuwe lezeressen bij en daar zijn we natuurlijk hartstikke trots op. Voor al die nieuwe leukerds herhalen we de mooiste artikelen die we de afgelopen jaren voor de feestdagen schreven. Dit was er een van.