Franska.nl

Mijn schoonmoeder vindt het raar dat ik het geld voor haar boodschappen terugvraag

Janine doet ook de boodschappen voor haar schoonmoeder, maar dat zorgt inmiddels voor een heleboel irritatie.

 

Voor me springt plotseling het stoplicht op rood, en ik moet hard remmen om ervoor te zorgen dat ik nog op tijd stop. Achter me hoor ik het geluid van twee volle tassen boodschappen die omvallen, en even ben ik bang dat de dozen met eieren kapot zullen zijn. Ook dat nog, en ik heb het al zo druk.  

 

Maar voordat ik naar huis kan, moet ik eerst nog een van die tassen bij mijn schoonmoeder afgeven. Na een val van haar fiets belandde ze met een gebroken heup in het ziekenhuis. Zodra ze een paar passen kon zetten, werd ze al naar huis gestuurd. Uiteraard is er wel thuiszorg, maar het huis schoonmaken en de boodschappen doen moet ik nu voor haar doen. In mijn eentje, want mijn man is arbeidsongeschikt en zit hele dagen thuis. Na een bedrijfsongeval kan hij niet zoveel meer, en dus komt het meeste werk in huis op mij neer. Op mijn vrije dagen moet ik dus het huishouden doen en de boodschappen regelen, en daar komt nu ook de mantelzorg voor mijn schoonmoeder bij.

 

Ik had tegen haar gezegd dat ze me een lijstje moest appen met dingen die ze nodig had en dat ik die dan voor haar mee zou nemen als ik toch naar de supermarkt ging. Ik zet de tas met boodschappen dan bij haar thuis af met de kassabon erin. Alleen zijn we inmiddels een paar weken verder, maar tot nu toe heeft ze nog niet één van die bedragen naar me overgemaakt. Ik vind het vervelend dat ik haar moet vragen of ze me zou willen terugbetalen; daar voel ik me echt opgelaten over. Maar toen ik gisteren weer met een tas vol spullen in haar keuken stond, heb ik mijn moed bij elkaar geraapt en het maar gewoon gevraagd, want inmiddels gaat het al om een paar honderd euro—geld dat ik eigenlijk niet zomaar kan missen. Alleen kreeg ik een antwoord dat ik echt nooit van haar verwacht had.

 

Mijn schoonmoeder vond het maar raar dat ik haar boodschappen apart afreken en dan de bon aan haar geef. Ze heeft de afgelopen jaren toch ook zoveel voor mij gedaan? Ze paste jarenlang gratis op als ik aan het werk was. “Dan kunnen die paar boodschapjes er toch wel vanaf,” zei ze laatst langs haar neus weg. Ik was perplex. Wat een rare redenering. Ze paste destijds op omdat ze dat zelf wilde. We hebben haar vaak genoeg voorgesteld om er een vergoeding tegenover te zetten, maar daar wilde ze niets van weten. Iedere maand gooiden we wel de tank van haar auto vol, zodat ze in ieder geval haar reiskosten vergoed had. En nu dit.

 

Het gaat me eigenlijk niet zozeer om het bedrag, maar om het principe. Want ze weet donders goed dat we het financieel nu niet zo makkelijk hebben, heel anders dan een paar jaar geleden, toen mijn man nog niet arbeidsongeschikt was en we allebei een behoorlijk salaris verdienden. Alleen hou ik me maar in, want ik heb er helemaal geen zin in om voor die paar centen de familieverhoudingen op scherp te zetten. Dat mijn schoonmoeder er nu een dubbele moraal op nahoudt, vind ik eerlijk gezegd ronduit belachelijk.