Franska.nl

‘Mijn schoondochter zet me met mijn rug tegen de muur’

De schoondochter van Marry is nogal streng in haar opvoedregels, maar nu maakt ze het wel heel erg bont.

 

‘Al vanaf het moment dat ik haar ontmoette verloopt het contact tussen mijn schoondochter en mij nogal stroef, maar mijn zoon is dol op haar en dat moet ik maar accepteren. Zo vaak hadden we niet met elkaar te maken en eerlijk gezegd vond ik dat wel prima. Op die manier kon ik haar alle ruimte geven en kon ik het ook niet verkeerd doen. Maar sinds mijn kleinzoon Luuk er is ligt alles wat ik met hem doe onder een vergrootglas. 

 

Dat begon al toen Luuk net geboren was. Ik heb zo vaak maar wijselijk mijn mond gehouden als ik weer eens iets van haar op een andere manier moest doen. Zo krijgt Luuk geen chipjes of snoepjes meer als hij bij mij is en mag ik hem ook niet verwennen met een glaasje limonade. Om van het gezeur af te zijn houd ik me maar aan haar strenge opvoedregels. Alleen ging het laatst toch weer mis. 

 

Een middag in de week pas ik na schooltijd op en deze keer mocht Luuk bij mijn buurjongetje spelen dat bij hem in de klas zit. Zijn moeder is nooit zo streng en toen ik even ging kijken of alles wel goed ging zag ik Luuk met een enorme grijns op zijn rode verhitte gezichtje achter het buurjongetje aanrennen met een speelgoedpistooltje. Een grote Supermancape wapperde achter hem aan. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om tegen Luuk te zeggen dat hij van zijn moeder niet met zwaarden en pistolen mag spelen, want ik zag hem zo genieten van het spelletje. 

 

Maar een paar uur later kwam ik natuurlijk wel in de problemen. Thuis bij zijn moeder had Luuk in geuren en kleuren verteld dat hij bij mijn buurjongetje wel met speelgoedwapens mocht spelen, dus toen waren de rapen gaar en kreeg ik van mijn schoondochter weer de wind van voren. Ik probeerde er nog tegenin te brengen dat Luuk pas vijf jaar is en dat hij echt nog geen weet heeft van grote oorlogen of moordpartijen door criminelen. Dat vond mijn schoondochter geen argument, want ik wist volgens haar heel goed hoe ze erover dacht en dat ze niet wil dat haar zoontje de kans krijgt om met speelgoedwapens te spelen. ‘Er is al te veel geweld in de wereld.’

 

Toen ik zei dat de vader van Luuk, haar vriend en mijn zoon, toen hij klein was ook weleens met een klapperpistooltje in zijn handen cowboys en indianen speelde, zei ze fijntjes dat ze dat ook niet meer van deze tijd vond. Nogal vals voegde ze er nog aan toe dat mijn zoon daar ook helemaal achter stond en dat ze misschien maar een andere manier van opvang zouden moeten zoeken als ik het niet eens was met hun opvoedstijl. Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen want ze weet dondersgoed hoe ik geniet van die uurtjes dat ik op Luuk mag passen. Zeker na de dood van mijn man kijk ik iedere week weer uit naar de middag dat ik mijn kleinzoon van school kan halen en hij bij mij is tot zijn ouders hem weer komen halen. Natuurlijk mag hij van mij dan ook met de kinderen van de buren spelen als hij dat wil. Dat is toch leuk voor zo’n jochie? 

 

Het voelt alsof ik nu met mijn rug tegen de muur sta, want eerlijk gezegd vind ik het nogal overdreven dat een jongetje van vijf van zijn moeder geen ridder of piraatje mag spelen. Maar als ik niet nog eens in de problemen wil komen dan zal ik voortaan maar vragen of het buurjongetje in mijn huis met mijn kleizoon komt spelen. Want het gaat me veel te ver om mijn kleizoon te verbieden om bij mijn buurjongetje thuis te spelen zolang daar speelgoedpistooltjes te vinden zijn.’

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.