‘Mijn moeder had besloten dat we bij haar nieuwe vriend en zijn dochter zouden intrekken’
‘Ze liep voortdurend te kirren dat ze haar geluk niet op kon nu ze er zomaar een tweede dochter bij had gekregen.’
‘Mijn moeder had er een tweede dochter bij. En wat voor een dochter! Was het geen lieverd? Haar zogenaamde tweede dochter zat duidelijk niet op mijn moeder te wachten.
Net zomin als ik op mijn moeders nieuwe vriend zat te wachten die ook al zo blij was met mij als bonusdochter – wat ik sowieso al een braakwoord vind.
Ik vroeg aan mijn moeder of ze kon ophouden met dit toneelstukje. Haar zogenaamde tweede dochter had zelf immers een moeder waar ze het volgens mij prima mee kon vinden. Net zoals ik een vader had en niet zat te wachten op een vaderfiguur erbij. Onder het motto dat het een het ander niet uit hoefde te sluiten, hield mijn moeder de schijn van het perfecte samengestelde gezin echter halsstarrig op. Intussen deden haar tweede dochter en ik al geen moeite meer om met elkaar te communiceren en vond ik mijn moeders nieuwe vriend een regelrechte flapdrol en was het hem volgens mij – overigens heel begrijpelijk – alleen maar om mijn moeder te doen en niet om mij.
Het duurde niet lang voordat mijn moeders gekir verstomde. Ze vond het heel verdrietig, zei ze, dat er altijd iets van spanning in de lucht hing. Ik zei tegen haar dat het misschien heel anders was geweest als ze er niet zo bovenop had gezeten, als ze het een beetje tijd had gegeven. Waarom had ze het nodig gevonden om halsoverkop bij hem in te trekken en mij in haar kielzog met zich mee te slepen? Had ze zich weleens gerealiseerd hoe het ook voor zijn dochter moest zijn? Die eerst het huis met haar vader alleen had en het nu met twee vreemden moest delen die ieder hun plek aan tafel, op de bank en in de badkamer opeisten?
Dat al die spanningen ook hun weerslag hadden op de relatie tussen mijn moeder en hem was onvermijdelijk. Twee gebroken gezinnen kunnen nu eenmaal niet zomaar worden samengevoegd tot een vrolijke Brady Bunch. Dat is iets wat vooral veel net verliefde ouders voor zich zien, maar wat zelden schijnt te werken. Mijn moeder heeft zich nog heel lang beklaagd over mijn gedrag. Het had allemaal best kunnen werken, blijft ze volhouden. Dat ze weer met mij op een appartementje zat, was niet nodig geweest. Ik blijf het verdrietig vinden dat ik nog steeds nergens in haar verhaal voorkom. Ik moest het goedvinden dat ze op mijn vader was uitgekeken en van hem ging scheiden en daarna moest ik het maar goedvinden om bij die flapdrol te gaan wonen. Ze haalde twee keer mijn leven compleet overhoop en ik was het er allebei de keren apert mee oneens.’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
