Franska.nl

‘Mijn beste vriendin liegt over de schade die ze heeft veroorzaakt’

Inge heeft het goed en deelt graag, dus als haar vriendin Joanne haar sloep wil lenen is dat geen probleem. Maar dan gaat het mis…

 

‘Buiten schijnt de zon uitbundig en ik zie mijn dochter van de steiger achter ons huis springen. Het is een warme dag maar ik heb het koud en ik voel me verdrietig. Zojuist had ik Joanne, mijn beste vriendin aan de lijn en voor het eerst in onze jarenlange vriendschap kregen we verschrikkelijke ruzie. Ik ben er gewoon misselijk van en het meeste steekt het me nog dat ik weet dat ze liegt.

 

 

Joanne en ik kennen elkaar al zo lang. We maakten alles samen mee. Verliefd, verloofd, getrouwd. We kregen zo ongeveer tegelijk onze kinderen en we hadden het allebei goed. Mijn man en ik werkten hard in onze eigen zaak en zij koos ervoor om thuis bij de kinderen te zijn omdat haar man voor zijn werk veel op reis moest. Het leven lachte ons toe.

 

 

Maar op een dag, als donderslag bij heldere hemel besloot de man van Joanne dat hun huwelijk voorbij was omdat hij verliefd was geworden op een ander. Ze was ontroostbaar omdat er niets meer van hun huwelijk te redden viel. Maar het werd nog erger omdat ze blijkbaar onder huwelijkse voorwaarden was getrouwd en hun sprookje dus op drijfzand was gebouwd. Hij kon zijn leven blijven leven in het huis waar Joanne zo gelukkig was geweest, maar zij moest helemaal opnieuw beginnen in een klein appartement met drie pubers, zonder werk en zonder toekomst. Ik kon haar verdriet soms gewoon niet aanzien en hielp haar waar ik maar kon. Via een van onze zakenrelaties kon ze ergens als receptioniste beginnen en als ze het einde van de maand niet haalde omdat haar geld op was, betaalde ik de boodschappen.

 

 

Mijn man en ik hebben het goed en delen graag, dus dat ik af en toe een rekening voor haar overnam, daar hoefde ik niet eens over na te denken. Als de kinderen bij haar ex waren logeerde ze vaak bij ons en gingen we ouderwets stappen. Ook dan betaalde ik, want ik wilde haar verdriet graag even wegnemen en ons gewoon een leuke avond bezorgen. En de afgelopen weken gingen we vaak samen varen in de sloep die mijn man en ik vorig jaar kochten. Hij droomde al tijden van zijn eigen boot en toen we vorig jaar ons beste jaar ooit draaiden vond ik dat hij die nu maar eens moest kopen. Het is zo heerlijk om na een lange dag werken samen nog even het water op te gaan of om in het weekend met vrienden te picknicken.

 

 

Joanne is al vaak met ons mee geweest en weet inmiddels hoe ze met de boot om moet gaan. Dus toen ze me vroeg of ze hem eens een avond mocht lenen vond ik dat uiteraard prima. Kortgeleden is ze verliefd geworden op een man die ze via de school van haar jongste leerde kennen en het leek haar heel romantisch om op een warme zomeravond met hem te gaan varen. Toen ze de boot ophaalde grapten we nog samen dat ze haar nieuwe liefde niet te diep in de ogen moest kijken en dat ze af en toe ook nog even op het water moest letten zodat er geen ongelukken zouden gebeuren. We spraken af dat ze de boot weer aan de steiger achter ons huis aan zou meren en omdat wij niet thuis zouden zijn zou ze de sleutel op een afgesproken plek in de tuin leggen.

 

 

Maar toen mijn man de volgende ochtend de boot wilde gaan schoonmaken zag hij opeens een grote kras op het houten dek zitten. Geïrriteerd vroeg hij of ik die soms ook gezien had. Ik wist van niets want toen ik de dag ervoor nog even op de boot stond om de dektent eraf te halen voor Joanne zou vertrekken was het dek nog puntgaaf. Dus de enige die deze schade had kunnen veroorzaken was Joanne of haar nieuwe liefde. Ik wachtte de hele dag op een telefoontje van haar waarin ze zou vertellen dat ze de boot beschadigd had, maar toen ze aan het einde van de avond nog niets van zich had laten horen besloot ik haar zelf maar even te bellen.

 

 

Ze hadden een geweldige avond gehad en Joanne was nog verliefder op hem geworden, maar ze repte met geen woord over de kras op het voordek. Toen ik haar vroeg of er soms onderweg iets was gebeurd omdat er een grote kras op het dek zat reageerde ze als door een wesp gestoken. Natuurlijk hadden zij dat niet gedaan, dan had ze me dat toch zeker wel gezegd. Ik wist zeker dat er geen schade aan de boot was toen ik hem aan haar meegaf, maar toen ik dat tegen haar zei werd ze nog bozer. Dat ze het heel vervelend vond dat ze iets in haar schoenen kreeg geschoven wat ze niet gedaan had. Ik probeerde rustig te blijven en stelde voor dat ze haar verzekering zou bellen en dat we er dan wel samen uit zouden komen. Maar dat vond ze belachelijk.

 

 

Ook nadat ik haar vandaag weer belde omdat het me gewoon niet lekker zit eindigde het gesprek koeltjes en hield ik er een heel nare bijsmaak aan over. Het voelt heel rot dat je graag wil delen maar dat de ander alleen maar neemt. Maar Joanne houdt doodleuk haar poot stijf en is niet van plan om haar verzekering aan te spreken voor de schade, omdat ze vindt dat haar niets te verwijten valt. Ik ben bang dat ze die aansprakelijkheidsverzekering nooit heeft afgesloten en geen geld heeft om de door haar veroorzaakte schade te betalen. Nu knaagt aan mij het gevoel dat ze liegt, maar omdat ik het niet kan bewijzen zit ik met een forse schade die ik op niemand kan verhalen. Maar dat is maar geld, ik vind het veel erger dat mijn jarenlange vriendschap met haar hierdoor een flinke deuk heeft opgelopen. Ik kan haar dus niet meer vertrouwen en voel me gebruikt.’