Het fenomeen brood
Goedemorgen, ik wil het zo graag even met je hebben over het fenomeen brood.
Ik omgeef me nogal eens met hippe modemeisjes die zinnen zeggen als: “Dat is wel heel lang geleden, toen aten we nog bróód.” Brood lijkt taboe. Wil je afvallen dan skip je de pasta en het brood. Dan denk ik aan wijlen mijn grootvader. Op het magere af. Als hij eens bij een dokter belandde voor een of andere controle, wilde de arts altijd weten wat hij at. Een medisch fenomeen vonden ze hem. Zo oud en toch zo fit.
“Heb je wel gezegd dat je de hele dag door sigaren rookt, Marien?” vroeg mijn oma vanaf haar stoel aan hun ronde tafel in de achterkamer. “En dat je suiker in je koffie drinkt? En de hele dag koffie drinkt?” Mijn grootvader knikte dan. Hij begon de dag met havermoutpap, tussen de middag zes boterhammen en ’s avonds natuurlijk de warme maaltijd. En om nou te zeggen dat hij dik was, niet bepaald.
Ik kan fantaseren over brood. In het buitenland heimwee hebben naar een bruine boterham met oude kaas. En daartussen een laagje licht gezouten roomboter. Nu las ik over busbrood van mijn Haarlemse bakker. Met quinoa uit Zeeland. Gezond, hip, uit eigen land en toch ook brood. Ik ga daar morgen mijn dag mee beginnen. Een stevige wandeling langs het strand er overheen en dan zit het met die calorieën ook wel snor.
Ik wens je een heerlijk weekend. Met je lievelingsbrood.
Liefs,
May
Door: May-Britt Mobach
