Lekker recept!

Zo heel af en toe vind ik zelf ook nog wel eens een recept uit. Bijvoorbeeld als ik zit te verzinnen wat er nu weer op tafel moet komen voor een etentje met vrienden. Die hebben intussen al m’n succesnummers al geproefd natuurlijk. Ik zocht iets qua koolhydraten in de serie rijst, pasta, aardappel of zo. Het werd bulgur. Nu eens niet op z’n oosters, maar met pesto. Echt Italiaans is het niet, deze uitvinding van mij. Maar toevallig wel erg lekker. En makkelijk.

Eerst even de bulgur maken

Je hoeft alleen maar de bulgur te ‘garen’. Ik doe dat door de bulgur die je denkt nodig te hebben (klein handje p.p.) in een schaal te doen, met wat zout te mengen en er heet water op te gieten. Zodat je net een beetje ziet dat het water naar boven komt. Het moet niet ‘onder staan’, dan wordt het te gaar. Bord erop, zodat het afgesloten is, en gewoon een uurtje of twee uurtjes wachten.

En dan de pesto

In de tussentijd maak je pesto. Zelf. Dat is het lekkerst.

Voor de pesto heb je nodig:

De blaadjes van een bos verse basilicum (al zegt m’n man dat je ook best de takjes erbij kunt doen)
Een eetlepel pijnboompitten
Een teentje knoflook uit de knijper
Flink wat extra vergine olijfolie
100 gram gemalen Parmezaanse kaas (ik denk 100 gram, maar ik doe gewoon altijd gewoon een flink bergje)

Zo maak je de pesto:

De hele handel in de keukenmachine en er een lekker romig mengsel van malen. In Nederland denkt iedereen dat het groene spikkeltjes moeten blijven, maar in Ligurië maken ze er echt een crème van. Ik giet er af en toe nog wel eens wat extra olie bij, als het niet romig genoeg wordt.

Zo. Pesto is klaar.