Lag ik daar in m’n nakie met een gouden paasei
Het kan natuurlijk dat je door alle coronaperikelen een mooi stuk op Franska.nl hebt gemist. Zoals deze. Hop op de bank dus, theetje erbij en even een momentje voor jezelf met één van van onze best gelezen artikelen.
Ineens zie ik het weer helemaal voor me. Komt allemaal door die gouden paaseieren die ik bij webwinkels langs zag komen.
Door dat gouden-eieren-gedoe moest ik denken aan dat meisje in Marrakesh. Ze droeg een prachtig glanzend gouden schuin-gesneden leren badpak, een schouder ontbloot en op de andere een gouden strik. Eigenlijk leek ze precies op zo’n gouden paasei, ware het niet dat er niet een donzig geel kuikentje in zat, maar een Marokkaanse beauty. En die ontmoette ik dus terwijl ik in m’n nakie zat.
Wat ik in Marrakesh moest?
Een oud-collega wilde daar z’n vijfentwintigjarig jubileum vieren met twee dames waarmee hij gewerkt had. Een van de verrassingen die hij tijdens dat snoepreisje voor ons had bedacht, was een bezoek aan dit sprookjesprachtige hotel voor een lunch en een spa-treatment. Voordat we aan de lunch begonnen mochten we kiezen uit de treatments. Spa en dat soort dingen zijn zo helemaal niet ‘mijn ding’, maar ja, een gegeven paard kijk je niet in de bek en omdat we in Marokko waren, leek het me dé gelegenheid om dan maar de hammam te kiezen. Geen idee wat het inhield.
Na de lunch nog een kopje muntthee met heeeeel veel suiker, waarna we een voor een werden opgehaald. Ieder achter z’n eigen begeleider aan. De anderen hadden voor een massage en voetbehandeling gekozen. Ik moest meteen alle kleren uit, een handdoek om en wachten in een waanzinnig prachtige loeigrote hammam-ruimte. Ik kwam ogen tekort. Er zou zo iemand bij me komen. Dat werd het gouden-paasei-meisje. Ze liet er geen gras over groeien. Plat op uw buik alstublieft. Ze sprak gelukkig een beetje Engels. Wat heeft u een mooie zachte huid. Dat is precies wat alle vrouwen graag willen, daarom gaan ze naar de hammam. O, zat dat zo, ik was er dus voor Jan Doedel, want ik had al zo’n huid.
Lag ik daar in die prachtige omgeving steeds maar te bedenken dat het stikt van de mensen die er veel gelukkiger van zouden worden dan ik. Doe mij in plaats van dat spa-gedoe gewoon nog maar zo’n heerlijke lunch, die eet ik rustig twee keer achter elkaar. Ik stelde me zelfs voor dat m’n eigen man dit wel leuk zou vinden… zo’n prachtig meisje in een gouden pakje die je even komt hammammen. Ik vond het vooral ongemakkelijk. Maar goed, als je in het schuitje zit, moet je varen, zoals m’n moeder altijd zei.
Het gouden meisje: Do you want it soft, medium or strong?
Ik (o jee, wat kon dat betekenen): Kunt u even voordoen wat dat betekent?
Zij: This is strong. (M’n halve vel leek er wel afgeschraapt te worden.)
Ik: Doet u dan maar medium.
En daar ging ze. Van boven naar onder over m’n rug, met een gemeen borstelachtig ding, vervolgens langs de achterkant van m’n benen omhoog, zelfs hoppa ook nog omhoog tússen m’n benen… Hellup, wat zou verder nog de bedoeling zijn? Kan ik nog weg? Ze was dan wel klein, maar ondertussen een krachtpatser van jewelste, die moest je niet tegen je in het harnas jagen. Na het schrapen werd ik ingesmeerd met een geurende lavendelolie. Moet je mij hebben. Ik denk dan meteen: ben ik net goed schoon zit er weer vet op. En zo ingevet moest ik onder hete natte handdoeken een tijd blijven liggen. Munt-achtige stoom vulde de ruimte en weg was ze. Daar lag ik dan, terwijl de boel steeds waziger werd. Beetje 007-achtig spannend sfeertje…
Toen ze terugkwam ging de handdoek eraf en moest ik gaan staan, kwam ze met een grote gouden schaal met lavendelwater aanzetten waaruit ze met een klein gouden schaaltje water schepte om over me heen te gieten. Stond ik daar als groot mens, net als vroeger toen we nog in de teil gewassen werden, naast dat poppetje. Ze moest op haar tenen om het schaaltje met water over m’n schouders te kunnen gieten. Ik kreeg steeds de neiging om door de knieën te gaan, maar dat was niet de bedoeling. ‘Relax!’ Relax? Echt niet. Toen ze klaar was met gieten, wat uren duurde, want er kwam steeds een ander geurend spulletje (gelukkig hebben we thuis een douche, stuk handiger), wikkelde ze me in een warme handdoek en moest ik maar weer lekker gaan liggen en uitrusten.
Uitrusten? Waarvan?
Ik vroeg me steeds af wanneer dat uitrusten afgelopen zou zijn. Er kwam maar geen seintje, dus op een gegeven moment ben ik stilletjes vertrokken, snel in de kleren en op zoek naar m’n vriendjes, die al lang zaten te wachten. Wie weet hoorde er nog veel meer bij het ritueel, zal ik nooit achter komen. Misschien was het wel de bedoeling dat ik haar ook nog even in bad deed?
Wie het weet mag het zeggen. Ik wens je een mooie tweede paasdag, met een beetje geluk bouwen we nog een sneeuw-paashaas-pop…
Liefs van Franska
Door: Franska
