Laat die royals toch!

 

Je bent mooi klaar met zogenaamd blauw bloed.

 

 

Het is me wat, met die royals. Ik begin er nu zelf ook over, maar wat denk ik vaak: láát die mensen toch, schrijf er in vredesnaam nooit meer iets over. Helaas, het scoort = kijkcijfers en geld, en journalisten blieven ook beleg op hun boterham. Misschien is niemand benieuwd naar mijn gedachten over royals, maar ik ga ze toch opschrijven. Dat is het voorrecht van een columnist.

 

Zo langzamerhand zijn al die koningshuizen geïnfiltreerd door jongens en meisjes uit het “gewone” volk. Hoe blauw is dat bloed dan nog helemaal? En wie kreeg ooit in een ver verleden het briljante idee om te roepen: ‘en vanaf vandaag ben ik jullie koning/koningin!’ Hoezo? Hebben wij daar ooit een stem in gehad? Nee. Het is nu eenmaal zo gegroeid. En als eerste kind van een koningspaar ben je mooi de sjaak. ‘Ik kan me nu nog niet voorstellen dat dit mijn leven zal zijn’, hoorde ik Amalia zeggen. Dat vind ik hartverscheurend.

 

Ik gun haar een eigen leven, waarin ze haar eigen beslissingen kan nemen, waarin niemand zeikt over haar uiterlijk en over wat ze doet en laat. Toen ze werd geboren dacht ik al: wat vreselijk dat haar toekomst per direct is vastgespijkerd. Dat hoopje mens moet later koningin worden. Nu valt het hier in Nederland nogal mee, als je het afzet tegen de gang van zaken in het Britse koningshuis. Maar het soort leven dat ze leiden lijkt totaal niet op dat van ons. Dan kan je nog zo je best doen als koning of koningin om jezelf te presenteren als betrokken bij de samenleving, maar dat kan een president ook. Misschien wel beter, en als hij de boel verprutst kunnen we na vier jaar een ander kiezen. Zijn of haar eventuele kinderen mogen vader of moeder niet opvolgen. Dat idee zou belachelijk zijn. Dus hoe treurig is het voor oudste koningskinderen, dat zij dat wel moeten?

 

Dat is toch zielig? En feodaal? Elke stap, gemaakt door een prinses of prins met dat behoorlijk verdunde blauwe bloed, wordt gevolgd. En wij lezen en horen het maar al te graag. Waarom? Omdat we in sprookjes willen geloven? Daar hebben we toch prima sprookjesboeken voor? De overgebleven koningshuizen kunnen zichzelf prima bedruipen. Ik wil onze royals daarom niet meer betalen. Maar ik wil ze ook graag vrijlaten. Wie weet hoe opgelucht ze zouden zijn. Het heeft lang geduurd voor ik dit hardop ging zeggen. Van een meisje dat alles over koningshuizen uit kranten en tijdschriften knipte, ben ik eigenlijk een soort republikein geworden die er niets meer mee heeft.

 

Door: Wieke Biesheuvel

Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.

Afbeelding van Wieke Biesheuvel