KUIKENS IN DE KLAS

 

Weet je nog, dat je rond Pasen een broedkastje in de klas had? Waar na veel te lang wachten eindelijk een kuikentje uit kwam? Zo schattig vond ik dat als klein meisje op de basisschool. Maar nu weet ik wel beter.

 

Want is dat broeden op school niet een beetje achterhaald? Het idee is natuurlijk dat de kinderen op school op deze manier dichter bij de natuur worden gebracht. En hoe makkelijk is het om een paar eieren in een broedkastje te leggen. Warmtelampje erop, en hup, daar is het schattige kuikentje. Enorm aaibaar en knuffelig. 

 

Maar dat kuikentje wordt een hele kip. En vinden de kinderen het dan nog steeds zo leuk om ervoor te zorgen? Met de kennis van nu vind ik het toch een beetje dierenleed. Nu weet ik heus wel dat de kuikens in de legbatterijen heel wat slechter af zijn, maar toch.

 

Als ik op internet ga neuzen kom ik een aantal scholen tegen waar ze een zogenaamd klassendier hebben, waar de kinderen dus samen voor zorgen. Zoals cavia’s en konijnen. Op sommige scholen wonen zelfs baardagames, halsbandleguanen en gerbils. Artis is er niks bij.

 

Door voor het klassendier te zorgen leren kinderen om voor elkaar en hun omgeving te zorgen, aldus de website van de school. Natuurlijk let de school erop dat dit goed gaat. En het dier gaat, als dat nodig is, aan het einde van de dag gezellig met de juf of meester mee naar huis.

 

 

Nou, ik weet het niet hoor. Ik vind het toch een beetje zielig, zo’n beest in de klas. Als de kinderen weer naar huis zijn en de school is dicht, zitten al die arme cavia’s en konijnen in hun eentje in het donker in zo’n koud en leeg klaslokaal.

 

Wat vind jij? Zit ik me nu een beetje aan te stellen? Of ben je het met me eens? 

Door: Irene Smit

Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.

Afbeelding van Irene Smit