Franska.nl

Ik voel het gewoon weer als ik eraan denk. Maakte me niet uit dat m’n moeder ondertussen met iemand anders zat te praten of dat m’n vader naast me lag te lezen of snurken. Het geluid dat ze maakten resoneerde in hun borstkas en dat voelde zo vertrouwd en veilig aan. Hoe het komt dat zo’n gevoel ineens weer zo helder in m’n geheugen omhoog springt?

Aan de ene kant waarschijnlijk omdat alle voelsprieten nu op scherp staan. Omdat alles zo onwerkelijk en onheilspellend is om ons heen. Omdat je totaal geen idee hebt hoe het verder zal gaan met ons en met onze wereld. Omdat een beetje grip op de toekomst hebben toch een stuk prettiger is dan dat eindeloze gepieker op niets af, vooral ’s nachts in het donker in bed. Tuurlijk, ik weet het wel, piekeren helpt sowieso niet. Maar zet die raderen in je hoofd maar eens stil. En dan te weten dat de hele wereld in datzelfde schuitje zit…

Steeds vaker denk ik dus terug aan vroeger. Wat hadden we het eigenlijk leuk als kind, ook al was er de eerste decennia na de oorlog niet zoveel te koop en was er ook niet zoveel te besteden. We waren blij met kleine dingen. Met een tomaat op het strand als we in onze zelf gegraven kuil zaten en het tijd was voor een lunch (dat noemden we toen trouwens middageten). Of die sinaasappel die we op school meekregen naar huis, de dag voor de kerstvakantie. Het extra boek dat je mocht meenemen uit de klassenbieb als je vakantie had. Dat ouderwetse gevoel komt ineens weer in alle hevigheid terug. Ik voel me net als vroeger blij met kleine dingen. Stukken blijer dan een maand of twee geleden.

Een tulp die op openbarsten staat. Verse asperges op je bord. De eerste bloemetjes van de ribes. Een hommel die tegen het raam tikt. De overdreven bloeiende forsythia. Alles lijkt veel leuker en bijzonderder dan voorgaande jaren. Ik vraag me regelmatig af of ik voor deze crisis wel genoeg heb genoten van alle leuke (kleine) dingen.

Geuren en smaken van vroeger komen ook weer bovendrijven. Ik was dan ook blij verrast met die gigafles 4711 die vorige week bij me werd bezorgd. De originele eau de cologne (het echte Kölnisch Wasser) schijnt ook nog voor van alles goed te zijn, het kan je helpen te revitaliseren, stress te verminderen en te ontspannen. Ineens zag ik die zakdoek van m’n oma weer uit haar mouw tevoorschijn komen. Snel een drupje of wat 4711 erop, vervolgens hield ze die tintelfris geurende zakdoek even voor haar neus, haalde hem langs haar hals en over haar voorhoofd. Jee… memories. En nu heb ik die geur van toen gewoon weer voor het pakken, hier naast m’n laptop. Ik kreeg trouwens behalve die enorme fles ook een ‘normaal formaat’ fles. Voor in de tas. En wat colognettes (verfrissingsdoekjes):

En wat dacht je? Dat ik dat allemaal voor mezelf ging houden? Deze keer niet. Ik mag drie van die prachtige grote flessen verloten onder m’n lezers. Tof hè? Niets fijner dan mensen blij maken. Zeker nu. Wil je kans maken? Even een leuke reactie achterlaten onder het Facebook-bericht over dit verhaal. Volgende week maandag maak ik de winnaars op Facebook bekend. Ik wens je veel succes als je meedoet. En als je niet wint en toch 4711 wilt? Gewoon even naar Douglas.nl.

PS. Over vroeger gesproken… intussen zijn wij thuis begonnen met het bekijken van oude vakantievideo’s. Dan genieten we op deze manier maar van de vakantie, in plaats van ‘live’. Vakantie vanaf de bank. Je moet tenslotte wat.

O ja, nog een leuke uitspraak van m’n man gisterochtend bij het ontbijt: ‘Je moet maar zo denken, we zitten weer een dag dichter bij het einde van de coronacrisis.’

Ik wens je de best denkbare week. Sterkte met alles en veel liefs,

Franska