Kerstvoorpret anders

 

Dat gefrunnik elk jaar opnieuw is intussen een kersttraditie geworden bij ons thuis. Ik zie het alweer aankomen. Daar gaat m’n kostbare vrije tijd voor de zoveelste keer.

 

 

Komt ie uit de kast of komt ie niet uit de kast? Zal ik me wel of niet dat eeuwige gefrunnik op de hals halen dit jaar? That’s the question. Als ie eenmaal draait, dan draait ie, maar voor hoe lang? Ook dat is altijd weer de vraag. Dus. Een jaartje overslaan? Maar ja, een kerst is geen kerst zonder nostalgie. En als er iets nostalgisch is, dan is het m’n tingeltangelding met die schattige engeltjes en belletjes.

 

Dat ding was het kerstattribuut dat ik vroeger thuis het allermooiste vond. Als dat uit de kerstdoos tevoorschijn kwam was het kerstgevoel pas echt compleet. Hij kon niet altijd aan, want dat kostte veel te veel kaarsjes. Maar als ie aan stond en je dat vredige gepingel hoorde, dan had ik bij wijze van spreken de smaak van poedersuiker en kerststol al in m’n mond.

 

Ik was dan ook ontzettend blij toen een vriendin van me hetzelfde bleek te hebben en ineens met zo’n tingeltangelding voor me aan kwam zetten. Had ik zomaar m’n eigen kerst-getingel. Als ie het doet dan. Want jemigdepemig wat ben ik er elke kerst weer veel tijd mee kwijt om hem fatsoenlijk aan de praat te krijgen. Gefrunnik met de onderdelen die niet willen draaien op de hitte van de vlammetjes. Kaarsvet op tafel, omdat het door de onderkant heenloopt. Kaarsjes uit, kaarsjes aan, alles proberen recht te zetten en bij geen succes dan toch die handel maar een beetje scheef duwen. Uren ben ik ermee kwijt. Kerst na kerst. Ik heb hem wel eens een jaar in de kast gelaten, maar dat voelde ook niet goed. Dan nog maar liever dat gepeuter en gerommel.

 

Als het ding het verdomt om te draaien geef ik hem gewoon wel eens een hengst. Heel erg vrede op aarde lijkt dat eerlijk gezegd ook weer niet. Toch gebeurt het dan soms dat ie helemaal tot het einde van de kaarsjes doorpingelt. Meestal niet, moet ik eerlijk toegeven.

 

Dat heerlijke, vredige kerstgevoel dat deze foto uitstraalt is dan ook van een heel bijzonder moment vorig jaar dat ie zomaar ineens lekker doordraaide en pingelde.

 

 

En wat heb ik gedaan? Foto gemaakt in plaats van filmpje. Dom, dom, dom. Want met een filmpje was ik mooi klaar geweest voor de aanstaande kerst. Lekker de laptop op tafel, filmpje in een ‘loop’ zetten en klaar ben je.

 

Nee, flauw. Heel flauw. Ik ga het gewoon weer proberen. En dat gerommel aan dat ding is ook een kersttraditie intussen. Oh ja, verhip. Even checken of er nog kaarsjes zijn. En anders die dingen zo snel mogelijk scoren, voordat ze allemaal bij jou thuis liggen.

 

Tot zover de kerst-voorpret van uw trouwe hoofdredacteurtje.

 

Jaja, lach er maar om

Door: Franska

Afbeelding van Franska