Je kunt het meisje wel uit het zuiden halen
Maar daarmee haal je het zuiden nog niet uit het meisje.
Je kunt het meisje wel uit het zuiden halen, maar daarmee haal je het zuiden nog niet uit het meisje. Ongeveer onder dat motto schiet ik nog telkens vol als de blazers van een harmonie het overnemen van de trommels en gaan mijn handen nog elke keer als vanzelf de lucht in bij het horen van een onvervalste Beppie Kraft. Kun je nagaan wat er met me gebeurde toen ik vorige week op het Vrijthof bij André Rieu zat – iets wat ik stiekem al heel lang wilde maar wat er nog nooit van was gekomen.
Het ging al meteen mis toen een gigantische harmonie over het plein begon te trekken een uur voordat Rieu himself zijn opwachting zou maken. Naarmate de stoet dichterbij onze tafel kwam, voelde de emoties steeds verder omhoog kruipen. Totdat ze niet meer te stuiten waren en ik niet veel anders kon dan ze de vrije loop te laten en ze met een puntje van mijn zakdoek in mijn ooghoeken op te vangen. Dat gaf in ieder geval lucht. En die bleek ik hard nodig te hebben voor wat er nog komen zou die avond want dat was niet niks.
Kun je je voorstellen de impact van vierhonderd blazers voor iemand als ik? Het effect van vierhonderd trompetten, hoorns, baritons, trombones en tuba’s? Ze waren er echt en ze marcheerden samen in een eindeloze stoet het plein op om samen met het orkest, het koor en alle solisten los te gaan. Wat kan ik zeggen behalve dat ik letterlijk van mijn sokken werd geblazen? Hun overweldigende samenspel kwam als een vloedgolf oprollen en weerkaatste tegen de eeuwenoude gevel van de Sint-Servaas, die op haar beurt de warme avondzon terugkaatste zodat ik achter mijn zonnebril mijn tranen voor mezelf kon houden.
En dan hadden we het Maastrichts volkslied nog niet eens gehad, waarvan ik de tekst nog eens goed bestudeerd had onderweg in de auto ernaartoe. Maastricht, zo hoorde ik mezelf met mijn hand op mijn hart meezingen, ligt ons na aan het hart. Dat is altijd zo geweest en dat zal altijd zo blijven. Door dik en dun en in voor- en tegenspoed. Want je kunt het meisje wel uit het zuiden halen, maar daarmee haal je het zuiden nog niet uit het meisje.
Het was een gedenkwaardige avond!
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
