Ingrid stond altijd heel snel met haar oordeel klaar
‘Na dit drama besefte ik de impact daarvan pas.’
‘Ik was ook zo iemand die heel snel met een oordeel klaarstond op sociale media en zich soms ongenuanceerde opmerkingen en beledigingen liet ontvallen. ‘Zeikwijf’, ‘zuur wijf’ en ‘azijnpisser’; het was zo makkelijk gezegd dat het bijna leek alsof het oké was.
Maar het moment dat die maandochtend in de eerste coronawinter de telefoon ging, veranderde alles. Ik hoefde niet eens te vragen óf er iets mis was, de vraag was eerder hoe érg het mis was. Ik kon mijn vriendin niet eens verstaan, dus blijkbaar was het héél erg. Met horten en stoten, en onderbroken door snikken die me door de ziel sneden, deed ze haar verhaal. Het was haar dochter. Haar meisje van bijna twaalf. Haar allerliefste engeltje had geprobeerd om er een einde aan te maken.
Ze was kwetsbaar. Altijd al geweest ook. Overgevoelig, bijzonder empathisch, slim en ook nog eens de mooiste van haar klas. Het was in dit geval bijna letterlijk een dodelijke combinatie gebleken. Te veel meisjes waren jaloers op haar en hoewel ze heel erg had geprobeerd om gewoon mee te doen op sociale media, kon ze het nooit goed doen. Mijn vriendin had het er weleens over gehad met mij, maar ik had gedacht dat het wel mee zou vallen. Want hé, social media hè? Dat viel toch eigenlijk niet echt serieus te nemen?
Na die dag ben ik eens gaan kijken naar de reacties op haar berichten op de socials en het erge is dat ik eerst nog dacht dat de commentaren weliswaar onaardig waren, maar ook weer niet heel erg vernietigend of grof. Totdat ik me ging verplaatsen in het meisje dat ze was. Het overgevoelige, onzekere meisje dat zo graag goed deed en zoveel behoefte aan bevestiging had, was structureel ontkend, genegeerd en beledigd door haar leeftijdsgenootjes. Iedereen had zich van alles gepermitteerd en laten ontvallen en niemand had ooit de moeite willen nemen om ook eens positief te zijn. Nooit eens ‘wat zie je er mooi uit’ in plaats van ‘je bent nogal blij met jezelf zo te zien’. Nooit eens ‘ik snap wat je bedoelt’ of ‘leg eens uit’ in plaats van ‘wat een bullshit’ of ‘aanstellerij’.
Ik had in feite niets anders gedaan. Als er niets te bashen viel onthield ik me meestal ook van commentaar. Het is waar dat het triest is gesteld met wat we elkaar aandoen online. En ook dat er echt geen grove verwensingen of doodsbedreigingen voor nodig zijn om mensen te kwetsen. Ik liet dit een reden zijn om mijn eigen gedrag aan te passen. Hopelijk is het voor iedereen die dit leest een reden om dat ook te doen – of op zijn minst eens kritisch naar zichzelf te willen kijken.’
Ingrids naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
