Ik zeg ja, maar zit vervolgens de hele avond te rekenen
Ik heb totaal geen moeite met dingen voor mezelf kopen. Zo had ik vandaag een heerlijke gezichtsbehandeling bij de schoonheidsspecialiste.
Elke minuut in die stoel lig ik te genieten. Ik werk er hard genoeg voor en van de hele dag naar een scherm turen ga je er ook niet frisser uitzien. Ik heb dit moment van ontspanning verdiend… pruttel ik inwendig zeer tevreden tegen mezelf.
Wil je nog wat mascara op?
Mijn schoonheidsspecialiste kijkt me vragend aan. Ik knik. Op de fiets door het dorp met zo’n blotebillengezicht, daar voel ik me vandaag te ijdel voor. ‘Ik doe eerst een primer op’, vertelt de schoonheidsspecialiste. Primer? Ik ben dus zo’n beauty-nono dat ik totaal geen idee heb wat dat is.
‘Dan worden je wimpers nog langer’, vertelt ze opgewekt. Ik haal mijn schouders op, prima die primer, doet u mij dat maar. ‘O, en zal ik nog een beetje lipgloss bij je opdoen? Dat vind ik echt bij je passen!’
Wellicht ben ik de enige vrouw die nog nóóit een lipgloss heeft gekocht
Dus antwoord ik dat ik daar eigenlijk niet zo van ben, maar me graag laat verrassen. De vrouw tovert een goedje van een veel te duur merk uit de kast en smeert het op mijn lippen. De behandeling is klaar en ik spring van de stoel.
Snel werp ik een blik in de spiegel op mijn blozende huid. Mijn oog valt op de lipgloss. Potverdikkie, die staat écht mooi! Ik uit mijn verbazing naar de schoonheidsspecialiste. Ze schiet in de lach: ‘Dat zei ik toch, past perfect bij je natural beauty look.’
Ondanks dat ik me bijna verslik in de term natural beauty look, vraag ik toch of ze de prijs van de lipgloss wil opzoeken. ‘Dat doe ik wel even in de winkel’, zegt ze en wandelt voor me uit. Ik volg haar naar de kassa. Daar bliept ze mijn lipgloss… een luttele €53 nogwat.
Oef dat is me wat te duur, piep ik
Kak, ik had het kunnen weten, spreek ik mezelf streng toe. Plotseling word ik me heel erg bewust van de andere mensen die om me heen ook in de rij staan. Mijn schoonheidsspecialiste onderbreekt mijn gepeins: ‘Maar omdat je het vanuit de salon koopt, krijg je korting, dan wordt het €47 nogwat.’
In een opwelling, hij is namelijk wel heul erg mooi, zeg ik: ‘Doe maar, niet verder vertellen hè?’
Op de fiets naar huis begint het al
Marianne, serieus? Een lipgloss van vijftig euro, ben je nou helemaal gek geworden? Ik voel me schuldig. Terwijl ik prima geld aan mezelf kan uitgeven, maar dan zijn het geplánde uitgaven. Dit voelt alsof ik vijftig euro heb weggegooid. Wat natuurlijk onzin is, maar zo voelt het wel.
Mijn hoofd draait op volle toeren. Ik krijg nog wel geld terug van een bh-setje. En de komende twee maanden koop ik gewoon niks voor mezelf! O ja en de volgende keer bij de schoonheidsspecialiste doe ik écht alleen een behandeling. Of moet ik die ook maar afzeggen? Ik heb dat eigenlijk helemaal niet nodig…
Dit gereken en gedoe hou ik nog ruim twee uur vol
Dan bedenk ik ineens dat het eigenlijk heel raar is dat ik hier zo’n probleem van maak. Ik heb mezelf verwend met een spontaan cadeautje. So what? Dat doe ik eigenlijk zelden. Nu wel. Het is 18:22 uur en ik besluit NU mezelf dit te gunnen. Klaar met dat getut!
