Waarom zit mijn haar de dag voordat ik naar de kapper ga altijd perfect?
Ik val maar meteen met de deur in huis: ik heb makkelijk haar.
Zodra ik ’s morgens onder de douche vandaan kom is het twee keer schudden, beetje spul erin en klaar. Dan zit het de rest van de dag eigenlijk gewoon prima. Ooit vroeg een kapster me op welke stand ik mijn haar föhnde. Föhnen? Ik héb niet eens een föhn, was mijn gelaten antwoord.
De kapster bleef erin. Hoe kan je nu geen föhn hebben?! Ze was zo van slag, dat ze naar achter wandelde en terugkwam met een oude föhn. ‘Hier, voor jou, doet het nog prima, we hebben met de salon nieuwe gekocht, dus deze is over.’
En ik moet zeggen, zo’n föhn is best handig…
Voor de cavia’s! Als zij in bad zijn geweest, maak ik de wollige haartjes zo droog. En een aantal van hen vindt het héérlijk. Maar mijn eigen haar föhnen? Ehh… nope. Zo’n schoonheidsqueen ben ik niet. Die ene keer dat ik het wel deed zag ik er de rest van de dag uit als een schaap. Beetje jammer dus.
Ik ben ook niet het type dat elke 6 weken bij de kapper zit. A: dat is me veel te duur en B: daar heb ik geen zin in. Maar eens in de zoveel tijd moet ik er natuurlijk aan geloven. Dan wordt het te lang, wat pluizig (ook zonder föhn) en is het model veranderd naar standje zwerver in plaats van leuk en fris. Tegenwoordig maak je online zo makkelijk een afspraak, als ik vind dat ik er niet uitzie, boek ik de eerst beschikbare mogelijkheid.
Maar dan gebeurt er iets vreemds. Ja écht elke keer…
Een dag voordat ik naar de kapper ga, zit mijn haar perfect. Mijn blonde krullen dansen over mijn schouders. Mijn haar glanst en op de een of andere mysterieuze reden is het niet té lang, maar gewoon prachtig lang.
Je wilt niet weten hoe vaak ik met mijn duim boven de ‘afspraak-annuleer-knop’ heb gehangen. Toch weet ik heus wel dat het de dagen erop weer als verregend, zwervend schaap zit, dus ga ik gewoon (die 3,5 uur, zucht) in de kappersstoel zitten.
En daar waar andere mensen het helemaal top vinden, de kapper, vind ik het maar een bezoeking. Alleen al die continue herrie van föhns om je heen. En dan wil ik toch ook nog een beetje aardig doen tegen de kapster. Immers, zij doet haar best en het is ook gewoon haar werk. Dus voer ik moedig temidden van al die prikkels de volle 3,5 uur lang gesprekken over van alles en nog wat.
Om dan, na die 3,5 uur, een flinke hap uit mijn banksaldo af te tikken
Goede kappers zijn duur. Maar dan heb je ook wat! Ik kan er weer minimaal vier maanden tegenaan met een fris, blond krullenhoofd. En weet je wat nog het meest irritante is na de lange zit en de dikke rekening? Niemand – nee echt niemand – ziet het. Voortaan toch maar standje schaap-zwerver proberen?
