Franska.nl

‘Ik wil niet langer rekening houden met de dieet­wensen van mijn kinderen’

 

Esther (46) is een alleenstaande moeder. Ze heeft twee kinderen: Justin (17) en Marieke (15). Met hun vader heeft ze geen contact meer, dus alle zorg komt op haar neer.

 

‘Ik zal niet liegen en zeggen dat het makkelijk was, twee kinderen alleen opvoeden. Met hun vader had ik een fijne relatie, die snel bergafwaarts ging toen Marieke werd geboren. Voordat Marieke een jaar oud was, was hij al met de noorderzon vertrokken. Hij had familie in Spanje en besloot van de ene op de andere dag daarnaartoe te verhuizen. Contact met mij wilde hij niet, ook met zijn kinderen niet.

 

In het begin kon er nog wel een kaartje vanaf, of een telefoontje op hun verjaardagen, maar dat verwaterde ook na een aantal jaar. Verschrikkelijk vond ik dat. Dat hij mij liet zitten, oké, maar je kinderen? Justin en Marieke waren nog zo jong, dat ze zich hun vader inmiddels niet echt meer herinneren. Ik heb zo goed als ik kon voor ze gezorgd en een vader en moeder in één proberen te zijn.

 

Dat ik daardoor weinig tijd meer voor mezelf over had vond ik logisch. En ik ging er eigenlijk wel een beetje vanuit dat naarmate zij ouder werden, dat wat meer zou worden. We hebben altijd een heel goede band gehad met z’n drieën, maar op een gegeven moment zouden zij toch ook een leeftijd bereiken dat ze liever met hun vrienden wat gaan doen dan met hun moeder? Nou, die leeftijd is inderdaad gekomen. Ze zijn allebei superdruk met school en hun sociale leven, maar helaas heb ik het er niet minder druk om gekregen.

 

Ik werk fulltime als officemanager en heb het daar erg naar m’n zin. Als ik klaar ben met werk doe ik boodschappen, kook ik en heb ik daarna nog even tijd voor mezelf. Dat is al die jaren het vaste ritme geweest en dat ging goed zo. Achteraf gezien had ik mijn kinderen misschien iets meer verantwoordelijkheid moeten geven en ze ook iets vaker het avondeten moeten laten verzorgen. Maar ja, dat is achteraf…

 

Justin was vroeger een beetje een dikkerdje. Ik probeerde hem wel gezond te laten eten, maar hoe ouder hij werd hoe minder invloed ik daar de hele dag op had natuurlijk. Bijna twee jaar geleden heeft hij het roer omgegooid: hij is heel fanatiek gaan sporten, is nog steeds meerdere keren per week te vinden in de sportschool en daarbij hoorde ook een gezonder dieet. Voor hem ben ik toen wat meer “clean” gaan koken. Kip, rijst, broccoli, soms een pasta: hij had me een heel dieetlijstje gegeven. Prima, natuurlijk was het wel iets meer werk maar over het algemeen met producten waar ik zelf ook wel een maaltijd mee kon maken voor Marieke en mij.

 

Maar toen kwam Marieke een half jaar geleden met de mededeling dat ze vanaf nu veganistisch wilde eten. En ik hield ook rekening met Justins eetwensen, dus dan kon het ook met die van haar, toch? Vooruit, zei ik. Maar het laatste half jaar ben ik volledig gesloopt. Ik maak inmiddels drie gerechten voor drie personen elke avond en het is echt gekkenwerk. Zelf wil ik niet per se vegan eten, of Justins sportschooldieet, maar gewoon waar ik zelf zin in heb.

 

De bom barstte vorige week. Ik was zó moe van werk dat ik geen boodschappen had gehaald maar zei dat ze maar eten moesten bestellen. Woest werden ze: dat was alleen maar ongezond, vet en niet vegan. Ik ben in huilen uitgebarsten, waar ze erg van schrokken. Het wordt mij allemaal echt teveel, fulltime werken en drie verschillende avondmaaltijden per dag. Ik heb gezegd dat ze het maar zelf moeten uitzoeken met hun diëten, en nu vinden ze me een slechte moeder.’

 

 

Esther’s naam is vanwege privacy gefingeerd.
Haar echte naam is bekend bij de redactie.