Franska.nl

Ik weet niet of ik hier heel erg droevig om geweest zou zijn

Toen ik nog praktiserend was.

Dat de roomse kerk een streep door de nachtmis heeft gehaald, bedoel ik. Het wordt de Nederlandse bisschoppen die hiertoe besloten in ieder geval niet in dank afgenomen. Want die nachtmis, de katholieke nachtmis nog wel, is misschien wel de Heiligste Mis aller Heilige Missen omdat dit de nacht is dat de geboorte van het kindeke Jezus wordt herdacht. Hoewel deze viering vandaag op eerste kerstdag heus nog weleens wordt overgedaan, is dat toch niet hetzelfde.

 

Het is het klokkengelui in de kerstnacht dat het zo special maakt. Het klokkengelui dat de mensen uit hun warme huizen lokt, de nacht in, naar de altijd koude kerk met zijn hoge, niet geïsoleerde glas-in-loodramen. Naar de kerststal voorin naast het altaar, waar Josef en Maria samen rond de kribbe knielen waar hun kindeke wordt warm gehouden door de adem van de os en de ezel. De kerk waar de bisschop, de deken, de priester en de kapelaan welkom worden geheten door het schelle belletje dat bij de sacristie hangt, waarna de mis kan beginnen. Een mis die in de kerstnacht extra lang duurt. Met extra veel gezang vanaf het koor en extra veel spel van de organist.

 

Ik weet er alles van, van die nachtmis, waar ik me een jaar of veertien doorheen heb geworsteld. Soms viel ik met mijn hoofd op mijn moeders schoot in slaap en was de mis voorbij voordat ik er erg in had. Soms ook niet, omdat ik het te koud had om de slaap te kunnen vatten waardoor die anderhalf uur me eeuwigdurend voorkwamen. Soms probeerde ik mijn aandacht bij de preek te houden – of mee te zingen met de partij van de kwelen op het koor. Maar altijd was er de gedachte aan het pasteitje met kippenragout en champignons dat thuis wachtte, die me erdoorheen sleepte. En ook dat het na dat pasteitje alweer kerstochtend was. Altijd met cadeautjes bij de houtkachel en héél soms met sneeuw.

 

Ik wens je een zalige, vrolijke, gelukkige en warme kerstochtend!