Franska.nl

Ik vind mijn stiefdochter een ondankbaar kreng

Tijdens een flinke ruzie hoort Marianne hoe haar stiefdochter werkelijk over haar denkt.

‘Met een bonkende hoofdpijn loop ik over het pad tussen de weilanden achter ons huis. Boven mijn hoofd pakken donkere wolken zich samen en het waait hard. Maar ik voel het niet. Als verdoofd zet ik mijn ene voet voor de andere terwijl er een traan langzaam over mijn wang naar beneden glijdt. In mijn oren galmen de woorden van Femke, mijn stiefdochter van 21, na. Net tijdens een enorme ruzie met haar vader schreeuwde ze vanuit het niets naar mij dat ze me haatte omdat het mijn schuld was dat hij zo was veranderd. Op dat moment voelde ik het bloed uit mijn gezicht trekken. “Zie je wel,” was het eerste wat in me opkwam, “ik wist het wel.”

 

 

Ze was 12 toen ik haar leerde kennen. Een stuurs meisje met bruine krullen en blauwe ogen die me maar niet aan wilden kijken. Geen wonder ook, want ik was de zoveelste nieuwe vriendin van haar vader. Mijn vriend had voor mij nogal wat relaties. Alsof hij de schade na een miserabel huwelijk wilde inhalen. Er volgde een draaideur van nieuwe liefdes die hij na verloop van tijd veel te enthousiast aan dit jonge meisje voorstelde. Maar ze verdwenen vaak weer net zo snel, en als Femke eindelijk een beetje gewend was aan die nieuwe vrouw, moest ze er alweer afscheid van nemen.

 

 

Toen ik Bob leerde kennen, had ik me er al bij neergelegd dat ik nooit zelf moeder zou worden. Ik durfde het vanwege mijn leeftijd gewoon niet aan, en om Bob nou voor het blok te zetten omdat ik haast had, leek mij geen goede basis om samen een gezin te stichten. En ik kon mijn gevoel echt wel kwijt bij Femke, die me na een tijdje voor mijn gevoel steeds meer toeliet in haar leventje. Ik begreep heel goed dat Femke al een moeder had en dat ik me dus niet zo met de opvoeding van het meisje moest bemoeien. Maar toen ik eenmaal bij haar en haar vader was ingetrokken, moest ik echt zoeken naar mijn rol. Want inmiddels was Femke een flinke puber en probeerde ze me aan alle kanten uit.

 

 

Ik had me nooit voorgesteld dat ik een stiefmoeder zou zijn, maar nu moest ik wel. Gelukkig is het allemaal goed gegaan, ondanks dat haar moeder al die jaren flink heeft lopen stoken. Haar vader kon niets goed doen en er is altijd gezeur over geld, wie er wat voor Femke moet betalen.

 

 

Hoewel ik altijd enorm mijn best voor Femke deed, kon ik mijn vinger er niet helemaal op leggen hoe ze nu werkelijk over me dacht. Ik organiseerde leuke verjaardagsfeestjes voor haar en haar vriendinnen. Iedereen mocht dan blijven slapen, en ik zorgde bijvoorbeeld voor een nagelstylist of we gingen zelf sushi maken. Een jaar geleden nog nam ik haar mee voor een weekendje Parijs omdat ze daar zo graag eens naartoe wilde na het zien van een bekende televisieserie. Ik had een fantastisch weekend met haar, en even dacht ik dat we wel een mooie en hechte band hadden opgebouwd.

 

 

 

Vanwege haar studie woont ze inmiddels op kamers in een andere stad, maar ze gooit er behoorlijk met de pet naar. Ze gaat binnenkort voor de derde keer aan een andere studie beginnen, en nu heeft mijn vriend gezegd dat ze maar eens zelf voor haar levensonderhoud moet gaan werken. De eerste twee jaar wilde hij zijn bijdrage in de studiekosten leveren, maar omdat Femke eigenlijk alleen maar heeft lopen feesten, vindt hij dat het hem veel te veel geld heeft gekost. Ze moet maar gaan lenen, en als ze haar jaar haalt, dan betaalt hij zijn deel van de studiekosten terug. Of Femke dat andere deel van haar moeder krijgt of ook bij moet lenen, daar gaat hij niet over.

 

 

Dat schoot bij Femke in het verkeerde keelgat, want ze heeft geen tijd om naast haar studie ook nog te gaan werken, zegt ze. Maar mijn vriend houdt voet bij stuk en wil dat ze nu na twee jaar niets doen eens haar verantwoordelijkheid pakt en serieus aan het werk gaat. Daar hebben ze nu constant ruzie over, en dat zorgt voor een heel vervelende sfeer in huis als Femke bij ons is. Toen ik daar wat van zei, kreeg ik opeens de wind van voren. En toen zei ze de woorden waar ik altijd al zo bang voor was: dat ze me al die jaren al haatte.

 

 

Ergens heb ik het altijd wel gevoeld dat ze zo over mij dacht, maar dat stopte ik dan maar weg. Want ik deed alles met liefde voor haar. Ik was erbij als ze een uitvoering op school had, zat met thee en chocolade voor haar klaar als ze ongesteld was. Ik luisterde naar haar als ze gedoe had met vriendinnen of troostte haar als ze liefdesverdriet had. Vorig jaar nog vond ik zelfs een nieuwe kamer voor haar toen ze plotseling op straat kwam te staan. Avonden zat ik op internet te zoeken en ik was net zo blij als zij toen het lukte.

 

 

Na alles wat ik altijd voor haar heb gedaan, krijg ik dit? Stank voor dank? Haar woorden doen me zo ongelofelijk veel pijn. Ik weet echt niet wat ik ervan moet denken. Maar de geest is nu wat mij betreft uit de fles. Want stel dat Femke straks, als ik weer thuis ben, haar excuses maakt en zegt dat ze het niet meende, dan vind ik dat heel moeilijk om te geloven. En zo niet, dan weet ik genoeg. Wat een ondankbaar kreng is het eigenlijk, en ik maar zorgen. Ik lijk wel gek.’

 

 

 

 Wil jij ook iets delen met onze lezeressen, mail je verhaal dan naar info@franska.nl.’