Dat was op z’n zachtst gezegd niet netjes. Jasper, mijn zoon en ik woonden de informatieavond bij over de nieuwbouw van twintig starterswoningen in ons dorp. Jasper en zijn vriendin Karlijn hebben al drie jaar een fijne relatie en willen graag samenwonen. Terecht. Ze zijn beiden 26 en er allang klaar voor om het ouderlijke nest te verlaten.

Omdat Karlijn niet meekon naar de bijeenkomst ging ik met mijn zoon mee. Ook uit een stuk eigenbelang, want eerlijk gezegd lijkt het me heerlijk om hem uit te zwaaien. Jaspers’ vader leeft niet meer. Daar heb ik veel verdriet van, maar ondertussen ben ik wel weer toe aan een relatie. Ook dan is het fijn om thuis wat vrijer te zijn, mocht het op een date aankomen.

En paar pilsjes op

Ik rook aan Jaspers’ adem dat hij bier had gehad voordat we vertrokken. Het waren maar twee pilsjes, suste hij. Niets aan de hand. Dat was het ook niet, maar toch waarschuwde ik hem geen alcohol te drinken tijdens de bijeenkomst. Nu vragen jullie je wellicht af of er überhaupt alcohol zou worden geschonken? Ja! Dat is in ons dorpscafé normaal.

Iedereen positief

Het was een drukte van belang. Logisch, want er zijn veel jongeren die in het dorp willen blijven wonen. En de laatste jaren is er niet bijgebouwd. De animo is daarom enorm. Iedereen was positief gestemd. De gemeente legde de plannen uit, de tijdsspanne waarop gerekend moest worden, de manier van inschrijven, de kosten enzovoort.

Vette villa

Er werd aan alles gedacht, dus ook aan de nodige glazen bier en bitterballen. Maar, er werd ook gedacht aan de mensen die (eventueel) tegen het nieuwbouwplan zouden zijn. Die waren er. Drie stuks. Van de ongeveer honderd aanwezigen. Eén van die drie personen was de plaatselijke dierenarts. Een dikke vijftiger, die in een vette villa woont, met een joekel van een tuin en een nog grotere bak van een BMW.Hij stelde de open vraag hoe de organisatie dacht over het verdwijnen van het uitzicht -zijn uitzicht- terwijl hem jaren geleden was beloofd dat op die locatie nooit gebouwd zou worden.

Rood van kwaadheid

Zijn vraag ging gepaard met het nodige -verwijtende- geroezemoes. De voorzitter maande tot kalmte en richtte zich tot de dierenarts. Met de nodige argumenten die -letterlijk- goed gegrond waren. Maar daar was de meneer niet echt van onder de indruk. Hij liep rood aan van kwaadheid.

Waarschuwende blik

En ondertussen mijn zoon ook. Jasper had natuurlijk geen aangeboden biertje afgeslagen. Ondanks mijn waarschuwende blik. Dan kan het bij mijn zoon twee kanten opgaan; als hij blij gestemd is krijgt hij een vrolijke dronk, maar oh wee, als het hem tegenstaat. Dan wordt-ie link.

Mee naar huis

En dat werd hij. Na de vergadering, tijdens de eindborrel. Ik verzocht hem de ‘wijste’ te zijn en mee naar huis te gaan. Omdat ik van mening was dat de argumenten van de dierenarts wel met een sisser zouden aflopen. Maar er hielp geen moedertje-lief aan.  

Kopstoot

Jasper stevende recht op hem af en ging de discussie aan. Daar was de dierenarts niet van gediend. Hij zei dat het recht zou zegevieren en dat hij het daarbij liet. Dat was duidelijk niet tegen dovemansoren gezegd, want Jasper gaf hem te kennen het hier niét bij te laten. Ik zag het gebeuren, want terwijl hij het zei, gaf hij de man een kopstoot en greep hem bij zijn stropdas.

Uit elkaar getrokken

Uiteraard werd ik ook woest. Op mijn zoon. Dit kon natuurlijk niet. De aanwezigenleken het overigens wel sensatie te vinden, want er werd voorzichtig geapplaudisseerd. Voor Jasper. Voordat er echt klappen vielen, kwam de voorzitter tussenbeide en trok de mannen uit elkaar. Dat deed hij rustig en daardoor bedaarde ook Jasper, die Goddank inzag dat hij beter met me mee naar huis kon gaan.

Goedgekeurd

Ik schaamde me kapot voor mijn zoon. Dit voorval zou natuurlijk als een lopend vuurtje door het dorp gaan. Maar, aan de andere kant mocht ik de volgende ochtend bij de bakker -daar waar alle nieuwtjes over de toonbank gaan- bijval krijgen van een aantal dorpsgenoten. ‘Net goed’ en ‘strakke actie’ waren de verschillende reacties. Lang ben ik niet boos gebleven op Jasper. Daar was hij blij mee. Maar uiteindelijk nog blijer toen het nieuwbouwplan definitief werd verklaard. Volgend jaar mogen hij en Karlijn hun eigen nestje gaan bouwen.