Franska.nl

Ik kocht donkerrode kerstballen op een zonovergoten septemberdag

Totaal tegen mijn principe in.

 

Het is zaterdag 21 september, 19.00 uur, terwijl ik dit stukje schrijf met de waaier aan op mijn kantoortje, want het is nog steeds knap warm in mijn schrijfhok. Officieel begint de herfst vandaag, maar die is op dit moment nog ver te zoeken. Het was een prachtige, zonovergoten dag, waarbij hier – in Twente – de 25 graden werd aangetikt. Ik was al op tijd uit de veren om te doen wat ik moest doen, er stellig van overtuigd om vanmiddag de boel de boel te laten en nog even optimaal van de zon te genieten.

 

Naar Action

Kortom; bed afhalen, was draaien, ophangen, stofzuiger erdoor, naar de super en ja, ook even naar de Action. Eigenlijk had ik alleen printpapier en een paar ordners nodig, maar jullie kennen het vast; uiteindelijk kom je toch thuis met een nieuwe badmat, een voordeelverpakking deodorant, wissellijst, bleekmiddel, schuursponzen, afzuigkaplampjes, een prikbord, punaises, van die gele muggen-afwerende-waxinelichtjes en een strijkplank. Want die laatste, de strijkplank, moest er toch maar een keer komen.

 

Kerstballen

Een aardige meneer hielp me om het kreng bovenop de andere spullen te leggen en ik liep richting kassa. Met de kar waarvan de zwenkwielen niet zwenkten. Althans, één ervan weigerde en dus was ik – op mijn manier – nogal geconcentreerd om ’m de goede richting op te sturen. Dat lukte. Bijna. Want vlak voor de kassa maakte de kar een uitstapje naar links, waar de strijkplank twee dozen met kerstballen aantikte. Kerstballen! Op 21 september, terwijl het gros van het winkelende publiek in een korte broek en op slippers loom door de Action liep te struinen.

 

Geen discussie

Er was heus geen bal overboord hoor, want ze waren zo plastic als maar kon. Maar de verpakking was wel ingedeukt en beschadigd. De blik van een mevrouw met Action-shirt zei genoeg. En omdat ik helemaal geen zin had in een discussie, pakte ik de twee doosjes met donkerrode kerstballen in mijn kar. Mijn ouders zouden ze vast prachtig vinden, straks, over drie maanden. Wanneer ze verwerkt tussen hulst en dennengroen hun graf zouden sieren.

 

Nu al!

Dus bepaald geërgerd was ik niet. Maar het doel van het – in de nazomer – al aanbieden van prullaria dat pas over drie maanden aan de orde is, dat snap ik ook niet. Of, oké, twee maanden, want er zijn natuurlijk mensen die het fantastisch vinden om, voordat de Sint binnenstoomt, al de boom te versieren. En nu ik het toch over de Sint heb; die was er ook, daar bij de Action. Prominent, van chocola en met alles wat nog meer bij het heerlijke avondje hoort. Op deze prachtige nazomerdag, waarop velen wellicht nog de barbecue aan slingerden, genoten van ijskoude bubbels en blij zaten te zijn.

 

Goud of zilver?

Ik zal wel een ontzettend niet-commercieel talent zijn. Want ik snap niet dat kruidnoten, chocoladeletters, slingers, lampjes en pieken, letterlijk piéken. In de kassa. Nu al, op 21 september. Vandaag in ieder geval niet, want ik zag geen meneer of mevrouw discussiëren over dit jaar een goudkleurige of zilver behangen boom. Alleen ik droeg bij, met twee doosjes donkerrode ballen. Voor straks op mijn ouders’ graf.