Ik ben een restaurant aan huis begonnen

 

Je zou het misschien niet denken als je dit zo hoort, maar eigenlijk vind ik er meestal niks aan, aan dat koken. Behalve dan…

 

Als ik ergens van dróóm, dan is het van eten in een restaurant. Iets van de kaart kiezen en lekker wachten tot het voor m’n neus staat. Niks opruimen en schoonmaken. Die ‘kaart’ heb ik wel voor elkaar, omdat ik steeds een week-menuplan maak. Zo kan ik switchen tussen dat van donderdag en maandag bijvoorbeeld. Gisteren koos ik voor de gazpacho met daarna een lekkere gehaktbal, ‘coleslaw’ en zoete-aardappelstamp. Een heerlijk recept, gekregen van art director Sven, met wie ik vaak over eten zit te appen.

 

Nog maar pas geleden kreeg ik in de gaten dat ik er niks aan vind om tegen etenstijd te moeten koken. Liever heb ik dat er wat mensen komen eten en ik op m’n gemakkie, met een lekker muziekje erbij een feestmaal kan voorbereiden. Sinds ik daarachter ben, ga ik voor de gewone dagelijkse maaltijd (als het enigszins kan) net zo te werk als voor een feestje.

 

Dus heb ik er tegenwoordig vaak al om tien uur een halve werkdag opzitten met dat restaurantkeukentje-spelen, zodat het ’s avonds klaarstaat en net lijkt of een ander gekookt heeft. En zo kwam het dus dat het hier gisterochtend vroeg al heerlijk naar zomervakantie rook, want gazpacho… mmmm. Nu nog even kiezen wat het vanavond wordt. Spinaziesoufflé, low-mein-noodles of een salade van linzen met bleekselderij en burrata.

 

Een vriendin waar ik mee zat te app-kleppen, zei dat zij ook zo’n zin heeft om uit eten te gaan, maar niet in die anderhalve-metersituaties die misschien uit de hand lopen. Zij bestelt af en toe gewoon lekker iets. Tja… Haarlem hè, daar kan dat. In een durp kun je dat vergeten. Denk daar maar eens goed over na, beste mensen uit grote steden, die nu ineens allemaal op het platteland willen gaan wonen vanwege meer ruimte en groen om je heen…

 

Wacht

 

Even nog wat extra nadelen van wonen op het platteland, voordat al die grootstedelingen hierheen komen. Lieve stadsmensen, bezint eer gij begint. Terrasje op loopafstand? Vergeet het maar. Sushi, Libanees, Peking Duck of lekker roti bestellen? Shake it. Restaurants die kant-en-klare kookpakketten met recepten afleveren? Mooi niet. Elke dag wel ergens markt? Keuze uit een aantal vis- en kaasboeren? Vijfendertig goedkope bloemenstalletjes? Naar je werk op de fiets? Niks van dat al. Geen middelbare scholen in dorpen, meer reistijd, minder thuistijd, maar dan wel weer extra tijd nodig voor klussen in de tuin. Hier spreekt een ervaringsdeskundige ;-)

 

Waar had ik het over…

 

O ja. Vriendin bestelt dus iets lekkers (gisteren had ze een kip-tajine met een toetje), dekt dan de tafel leuk en allebei trekken ze iets gezelligs aan. Uit eten in je eigen huis. ‘Ja, je moet wat’, zei ze er achteraan.

 

Nou, ik ga snel een paar sinaasappels uitpersen en een boterham smeren, want ik moet aan de kook. Ik wens je een heel gezellige week.

 

Liefs van Franska

 

PS. Nog even het recept van die zoete-aardappelstamp (is trouwens van restaurant Mos in Amsterdam). Oorspronkelijk heet het ‘compote’. Stuk chiquer meteen. Uitje snipperen en dat zachtjes in twee eetlepels olijfolie glazig laten worden, fijngesneden knoflookteentje erbij, flinke schep baharat-kruidenmix erbij, in blokjes gesneden zoete aardappels erdoor, 2 deciliter water erbij en pruttelen tot de aardappels zacht zijn. Even de stamper erop (niet helemaal fijn stampen) en klaar is Kees.

 

Er is ook een leuk filmpje van. Heb je meteen een complete maaltijd:

 

 

Baharat? Wat is dat? Nou dit:

 

 

Door: Franska

Afbeelding van Franska