Ik ben als de dood voor mijn huishoudelijke hulp
Ik heb al jaren een heel fijne hulp in huis, maar eerlijk gezegd ben ik als de dood voor haar.
Mijn huis is over het algemeen schoon en opgeruimd, met dank aan mijn huishoudelijke hulp P. Ze komt al jaren bij mij over de vloer en ik heb heilig ontzag voor haar. Als een wervelwind gaat ze door mijn huis met schoonmaakazijn, bleek en een of ander goedje dat ze zelf meeneemt. Na drie uur is het weer spic en span in Huize Smit en kijkt P. tevreden in het rond, trekt haar jas aan en fietst fluitend weer naar huis.
Ik kan prima poetsen hoor, maar ik werk veel en doe er wekelijks ook nog een dagje mantelzorg tussendoor. Dus is het heel fijn dat mijn meneer en ik in het weekend geen halve dag hoeven te besteden aan de grote schoonmaak terwijl P. het juist heerlijk vindt om met een stofzuiger tekeer te gaan. Ieder zo zijn talenten, denk ik dan.
Maar wat P. niet weet, is dat ik voor ze op mijn deurbel drukt al een uur heb lopen opruimen. De was is gesorteerd, ik mik nog even gauw een beetje bleek in de toiletpot en een haal dweil over de keukenvloer. Eerlijk gezegd ben ik een beetje bang voor haar, want ze zal toch niet denken dat ik een of andere smeerkees ben? Zo eentje die nooit een emmer sop in haar handen houdt. Dan zie ik haar strenge ogen al kijken.
Ze houdt me bij de les en vind maar eens een ander die zo lekker boent als P. Die zijn er dus niet! Want hoe anders is dat met de werkster van mijn vriendin C. Die stoft overal omheen, zit eindeloos aan de koffie en liet laatst een antieke spiegel op de grond kletteren om hem vervolgens met een stalen smoel weer gehavend aan de muur te hangen. Maar er iets van zeggen durft C. niet, uit angst dat deze Mien Dobbelsteen haar stofdoek aan de wilgen hangt en ze weer eindeloos lang op zoek moet naar een nieuwe hulp.
Je snapt dus dat ik dolblij ben met mijn strenge P. en wekelijks het liefst de rode loper uitrol als ze op de stoep staat. En ik moet wel een beetje zuinig op haar zijn om te voorkomen dat ze een dure transfer maakt naar een ander adres.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
