Hoe ouder ik word, hoe meer ik op mijn moeder ga lijken
Toen ik tiener was, wilde ik beslist niet op mijn moeder lijken. Ik zou het allemaal heel anders doen. Maar langzaamaan…
Mijn moeder was de liefste moeder ter wereld, maar als tiener wilde ik beslist niet op haar lijken. Ze leefde volgens een vast ritme: iedere vrijdag naar de kapper om haar permanentje bij te laten werken, op maandag de was, op dinsdag poetsen, op vrijdag aten we friet en na het eten een gebakje om te vieren dat het weekend was. Ze was overdag altijd thuis, had geen rijbewijs. Volgens mij had ze diep in haar hart best carrière willen maken, maar ze zorgde (zoals dat hoorde in die tijd) voor mijn vader en mij.
Zo wilde ik dus niet worden. Ik zou het heel anders doen. Ik wilde een groot gezin, liefst een boerderij met veel dieren en als journaliste zou ik bijzondere stukken schrijven en veel geld verdienen.
Het liep een beetje anders. Dat grote gezin kwam er (vier kinderen), maar in plaats van een boerderij werd het (na een scheiding) een piepklein rijtjeshuis. Gelukkig wel met twee katten en een hond. Als journaliste versla ik vooral de plaatselijke braderie en veel geld verdienen doe ik ook niet.
Uiteindelijk werd ik inderdaad een hele andere moeder dan mijn eigen moeder. Waar zij een paar uur per dag thuis werkte, werk ik fulltime, voedde ik de kinderen alleen op en rende ik me rot van clubje naar clubje. Toch merk ik dat ik meer van haar doorgeef aan mijn kinderen en kleinkind dan ons blonde haar en blauwe ogen.
Ik kook nog steeds graag langzame dingen volgens haar recept: soep, rode kool of hachee die uren moeten pruttelen. Zieke kindjes stop ik lekker onder een dekentje op de bank om uit te zieken. Ik heb zelfs net zo’n hond als m’n moeder had: een eigenwijze teckel. Soms hoor ik mezelf dezelfde dingen zeggen als zij: ‘dan máák je maar zin’, ‘we stoken niet voor de buitenlucht’ of ‘nooit lenen, gewoon sparen’. Mijn liefste bezigheid is door het bos wandelen (net als zij deed), mijn lievelingsfilms zijn Sissi en Sound of Music (net als die van haar) en Oostenrijk is mijn favoriete land (net als dat van haar). Langzaamaan verander ik in mijn moeder. En vind ik dat erg?
Totaal niet. Ik ben er trots op!
